Tom Morello

Z Wikipedii

Tom Morello
Tom Morello w roku 2005
Pseudonim	The Nightwatchman
Data i miejsce urodzenia	30 maja 1964 Stany Zjednoczone (Nowy Jork)
Instrument	gitara
Gatunek	hard rock rapcore funk metal rock alternatywny
Aktywność	1980 - obecnie
Powiązania	Axis of Justice
Zespół
Rage Against the Machine Audioslave Lock Up Electric Sheep
Strona internetowa

Tom Morello (ur. 30 maja 1964 w dzielnicy Nowego Jorku, Harlemie) – amerykański gitarzysta zespołu Rage Against the Machine, a następnie Audioslave.

Przez magazyn Rolling Stone został umieszczony na 26 miejscu na liście "100 Największych Gitarzystów Wszech Czasów".

Spis treści

1 Początki
2 Dorastanie i pierwsze doświadczenia z muzyką
3 Lock Up
4 Rage Against The Machine
5 Audioslave
6 Axis of Justice
7 The Nightwatchman
8 Źródła

[edytuj] Początki

Jego matka, Mary Morello (pół Irlandka, pół Włoszka) jest nauczycielką, obecnie na emeryturze. Od wielu lat angażuje się w walkę o prawa obywatelskie i wolność słowa. Uczestniczyła w organizacjach takich jak Urban League i NAACP. Jest także sponsorem organizacji Parents for Rock and Rap, która ma na celu zniesienie cenzury w muzyce.

Ojciec Toma - Ngethe Njoroge - rdzenny Kenijczyk - był członkiem partyzantki Mau-Mau podczas walki o niepodległość Kenii od Wielkiej Brytanii. Po zwycięstwie Kenii w roku 1963, Ngethe został pierwszym reprezentantem tego kraju w ONZ. Rodzice Toma poznali się gdy Mary pracowała dla wojska jako nauczycielka. Po długim rozstaniu Tom spotkał się z ojcem dopiero w roku 1994, jako 30-latek (w rok po jego narodzinach rodzice rozwiedli się, a Ngethe powrócił do Afryki. Ponownie ożenił się w 1973 - ma 3 innych synów. Obecnie posiada plantację herbaty).

Po rozwodzie, Mary z Tomem przeprowadzili się do Illinois. Jako samotna matka z ciemnoskórym synem napotkali w środkowo-zachodniej Ameryce późnych lat '60 na wiele kulturowych barier. Po wielu próbach znalezienia miejsca, gdzie mogliby mieszkać, a Mary znalazłaby pracę, ostatecznie osiedlili się w Chicago, w dzielnicy Libertyville.

[edytuj] Dorastanie i pierwsze doświadczenia z muzyką

Dorastanie w głównie "białym" mieście nie było łatwe. Nawet jako młody chłopiec Tom spotykał się z przejawami rasizmu. Jego matka często znajdowała rasistowską literaturę podrzucaną jej na biurko. Tom był przekonany o tym, że jest czarnoskóry, a dopiero w wieku 22 lat zdał sobie sprawę, że jest pół-biały. Mimo, że czuł dystans do społeczności, w której wyrósł, był również jej częścią – z przyjaciółmi i swoimi zainteresowaniami. Jako nastolatek zakochany był w kapelach takich jak KISS czy Led Zeppelin i stało się oczywiste, że prędzej czy później weźmie do ręki instrument. W wieku 13 lat kupił sobie pierwszą gitarę i zaczął brać lekcje gry, które jednak mocno go rozczarowały: "Próbowali nauczyć mnie stroić gitarę i skali, a ja zadawałem sobie pytanie <<po co??>>"

W wieku 17 lat usłyszał album Never Mind the Bollocks, Here's the Sex Pistols i doznał "olśnienia". "Po 2 dniach [słuchania tej płyty] nauczyłem się grać na tyle dobrze, że mogłem zacząć grać w zespole. To była muzyka zarazem silna i osiągalna". Jedna z jego pierwszych kapel nazywała się Electric Sheep (w hołdzie dla autora powieści "Czy androidy marzą o elektrycznych owcach?", Philipa K. Dicka. W tej grupie działał także Adam Jones, późniejszy gitarzysta zespołu Tool. Po ukończeniu szkoły średniej w 1982 roku Tom dostał się na Uniwersytet Harvarda. Choć rozumiał, że otrzymanie dobrego wykształcenia może znacząco przyczynić się do zaspokojenia jego pragnienia zmian socjalnych, to jednak zdecydował już wtedy co będzie jego prawdziwym przeznaczeniem: "Ukończyłem studia społeczne na Harvardzie, ale moja specjalizacją pozostała gra na gitarze. W wieku 19 lat wiedziałem, że to właśnie chcę robić".

Czując, że nie posiada naturalnych predyspozycji, narzucił sobie restrykcyjne ćwiczenia: "Ćwiczyłem 8 godzin dziennie. Nie siedem godzin i 54 minuty. 8 godzin. To była obsesyjna dolegliwość (...)". Kolejnym zwrotnym punktem w życiu Toma była podróż do Europy w wieku 19 lat, gdzie zetknął się z rapem. Usłyszał kawałek Terminatora X, który wprawił go w zachwyt. Do tej pory Tom był fanem Black Sabbath, AC/DC, a wcześniej wspomnianych KISS i Led Zeppelin, oraz artystów, którzy odzwierciedlali jego polityczne aspiracje jak na przykład The Clash. Oprócz wielbienia "bogów gitary", takich jak Jimmy Page czy Randy Rhoads, Tom zaczął interesować się muzykami uprawiającymi jazz, takimi jak Al DiMeola, Wes Montgomery i Allan Holdsworth. Do jego wzorów dołączyli również Public Enemy i Run DMC. To właśnie w tym czasie Tom zaczął eksperymentować z dźwiękami, aby dodać smaczku swojej grze na gitarze. Podczas nauki w Harvardzie zmienił także swój sposób życia – zdecydował się zostać wegetarianinem. Obecnie stosuje ichtiwegetarianizm co oznacza, że do jego diety należą ryby. W tym wypadku to książka zmieniła jego poglądy: "Wychowałem się jako opierzony, środkowo-zachodni, noszący skórę mięsożerca, ale podczas pierwszego roku pobytu na Harvardzie przeczytałem książkę pt. <<Animal Liberation>>, której autorem jest Peter Singer - to całkowicie zmieniło mój punkt widzenia na ten temat. Oduczenie się jedzenia mięsa zajęło mi kilka lat.

Morello ukończył uniwersytet z wyróżnieniem w roku 1986. Jako temat pracy magisterskiej wybrał anty-aparthaidowy ruch młodzieżowy w Południowej Afryce. Po spędzeniu lata na udzielaniu lekcji gry na gitarze w piwnicy matki, Tom spakował się do swojego Chevy Astro vana i przeniósł się do Los Angeles aby spełnić swoje marzenie o zostaniu profesjonalnym gitarzystą. "Z lektur magazynów rockowych zrozumiałem, że Los Angeles jest miejscem gdzie musisz pojechać. Więc się tam przeprowadziłem: bez korzeni, bez przyjaciół, jedynie z listą nazwisk innych absolwentów z Harvarda!.

W trakcie poszukiwania zespołu, który łączyłby w sobie wszystkie "smaki" muzyki, którymi się zachwycał, pracował w wielu "łamiących duszę" miejscach – był nauczycielem na zastępstwie, wykonywał proste prace w biurach, a w końcu został sekretarzem senatora stanu Kalifornia Alana Cranstona. Choć ta praca pozbawiała go iluzji politycznych, proces rozwoju w tym kierunku ciągle trwał. Mimo że Cranstone miał nowoczesne poglądy na temat imigrantów i środowisko, to spędzał całe dnie na telefonie wymieniając przysługi za pieniądze na kampanie od bogatych i potężnych ludzi.

Poszukiwania wymarzonej kapeli były równie frustrujące: "Jako że nie miałem długich włosów, a także z powodu mojego koloru skóry nie mogłem dotrzeć do grupy, która uratowałaby mi życie!". W tym czasie scena LA była mocno podzielona. "Były wtedy 2 sceny, które się liczyły – wydawało się, że każdy z kim grałem prędzej czy później chce być w W.A.S.P. albo The Time. Można było pomyśleć, że ich kombinacja byłaby czymś świetnym, ale oni nie chcieli mieć ze sobą na wzajem nic wspólnego".

[edytuj] Lock Up

W 1988 Morello dołącza do Lock Up z Brianem Grillo, Chrisem Beebe i Vincem Ostertagiem. Jeśli chodzi o brzmienie, to zespół podobny był do Fishbone i Living Colour – ich muzyka stanowiła mieszankę melodyjnego hard rocka, bluesa, soulu, a nawet elementów funku. Lock Up wydawał płyty w wytwórni Manifesto, podporządkowanej Geffen Records. Choć zespół podpisał umowę przewidująca nagranie 2 albumów, to jednak wytwórnia zrezygnowała ze współpracy, po tym jak ich debiutancki krążek Something Bitchin’ This Way Comes nie odniósł zbyt dużego sukcesu rynkowego. tutaj dostępne są zdjęcia Lock Up - forum tommorello.net Wytwórnia starała się zmienić brzmienie grupy tak, aby pasowało do takiej grupy docelowej, jaką to ona wybrała, przez co doszło do napięć pomiędzy nią a muzykami.

[edytuj] Rage Against The Machine

Zespół Lock Up przestał istnieć w 1991 i Tom zaczął natychmiast szukać innych muzyków do wspólnej gry; w tym czasie ponownie zaczął udzielać lekcji gry na gitarze, aby móc utrzymać się finansowo. Wkrótce usłyszał Zacka de la Rocha na jednym z jego koncertów i zaproponował mu współpracę. Morello zaprosił Brada Wilka, który kiedyś odpadł w przesłuchaniach do Lock Up, a de la Rocha ściągnął swego przyjaciela z dzieciństwa Tima Commerforda. Zack był wcześniej frontmanem grupy Inside Out.

Zespół RATM zaczął natychmiast grać koncerty przed grupą Tool, a ofertę umowy od wytwórni otrzymał już po swoim drugim występie. Ofertę tą zaproponowała firma Epic Associated należąca do Sony Music.

Bogatszy w doświadczenie z działaniami wytwórni fonograficznych, Morello wyegzekwował pełną kontrolę nad materiałem. Wkrótce także jego gra uległa zmianie, pod wpływem hip hopowego wokalisty. "Chcieliśmy DJ-a w grupie, ale żadnego nie mogliśmy znaleźć, więc to ja zostałem sygnowany na DJ-a. To całkowicie zmieniło mój sposób patrzenia na gitarę, zmieniło mój styl. Rage Against The Machine osiągnęło to, co wielu im podobnym zespołom nigdy się nie udało – połączyli treści polityczne z elementami hard rocka i funkowym rytmem. Oprócz sprzedaży milionów płyt, politycznie uświadamiali środowiska słuchaczy oraz zachęcali setki osób do wstępowania w szeregi organizacji pozarządowych.

Podburzający, pełen pasji wokal Zacka, gładka sekcja rytmiczną Wilka i Commerforda, w połączeniu z nadzwyczajną grą Morello, zespół RATM miał zagwarantowane miejsce w rockowym panteonie. A Tom został tym, kim zawsze chciał być: socjalistycznym gitarzystą rockowym. Niestety, w październiku 2000, Zack de la Rocha ogłosił, że odchodzi z zespołu. Tłumaczył się tym, że "proces wspólnego podejmowania decyzji w zespole kompletnie przestał działać".

[edytuj] Audioslave

Choć Morello, Wilk i Commerford chcieli dalej działać pod szyldem RATM z nowym frontmanem, to jednak pomysł nie wypalił - w lutym 2001 ogłoszono, że grupa (najpierw pod szyldem “Civilian”) rozpoczęła współpracę z Chrisem Cornellem, byłym wokalistą Soundgarden. Ostatecznie zespół przyjął nazwę “Audioslave”. Pojawił się jednak problem z wytwórnią - albumy RATM wydawane były przez wytwórnię Sony, za to Cornell miał umowę z Epic Records, co doprowadziło do konfliktu interesów. Jednak obie wytwórnie doszły do porozumienia i płyty nowego zespołu Audioslave były wydawane na przemian to przez jedną, to przez drugą wytwórnię.

Pierwsza płyta, nazwana po prostu "Audioslave", ujrzała światło dzienne 19 listopada 2002. Album składający się z 14 utworów został ciepło przyjęty przez fanów krytyków. Singlem promującym był utwór "Cochise". Zespół poszedł w całkowicie nowym kierunku, który trudno byłoby porównać z muzyką RATM albo Soundgarden. Druga płyta Audioslave "Out Of Exilie" ukazała się na rynku 25 maja 2005. Płyta numer 3 o tytule "Revelations" została wydana we wrześniu 2006.

Zespół Audioslave zagrał koncert na Kubie. Wydarzenie zostało zarejestrowane i zostało wydane w formie DVD - Audioslave Live in Cuba. Audioslave było pierwszą amerykańską grupą rockową, która tam wystąpiła. Koncert obejrzało 60.000 osób.

Członkowie Rage Against The Machine z powodu swoich lewicowych poglądów byli posądzani o braki w poczuciu humoru, jednak Tom tłumaczy, że są po prostu zwykłymi chłopakami "...w tym zespole są dobrzy ludzie. Mam psy, z którymi lubię się droczyć, starego Dodge Dart Demon z 1971

Możemy przedyskutować litanię moich fascynacji... moja szafa jest wypełniona po same brzegi ubraniami, które epokę świetności mają już dawno za sobą".

Jest miłośnikiem Star Treka - pojawił się nawet w 2 produkcjach spod tego znaku: w filmie Insurrection oraz w drobnej roli w telewizyjnym epizodzie serialu Voyager. W 2001 gościnnie wystąpił w filmie Made, w którym wystąpił także jego wieloletni przyjaciel Vince Vaughn.

[edytuj] Axis of Justice

AOJ jest organizacją non-profit stworzoną przez Toma i Serja Tankiana (wokalistę System of a Down). Jej celem jest "pogłębianie współpracy muzyków, fanów muzyki i politycznych organizacji obywatelskich we wspólnej walce o sprawiedliwość społeczną". Jej członkowie "chcą zbudować most pomiędzy fanami muzyki na całym świecie i lokalnymi organizacjami politycznymi, aby efektownie organizować pracę w kwestiach pokoju, praw człowieka i sprawiedliwości gospodarczej." Organizacja walczy na przykład o prawa imigrantów i o zniesienie kary śmierci. Lista lektur przez nią zalecanych obejmuje dzieła takich osób jak Noam Chomsky, Che Guevara, George Orwell, Mumia Abu-Jamal, czy Grant Morrison.

"Serj i ja wpadliśmy na pomysł stworzenia Axis Of Justice na Ozzfest w San Bernardino. Zobaczyliśmy tam wielu fanów z tatuażami KKK albo noszącymi koszulki Klanu. Jak na ironię był to koncert, na którym prawie wszystkie zespoły miały w składzie nie-białego muzyka. Pomyślałem: hej, to też jest moja muzyka! Musi powstać jakaś reprezentacja dla nie-rasistów" Na stronie AOJ można przeczytać o wszystkich akcjach podjętych przez ta organizację (m.in. głośny protest "taco bell") Axis of Justice.

[edytuj] The Nightwatchman

Tom Morello występuje również jako jako solista pod pseudonimem “The Nigthwatchman”, grając muzykę na gitarze akustycznej i śpiewając piosenki o polityczno-społecznym zabarwieniu.