Transakcja stelażowa
Z Wikipedii
Transakcja stelażowa – strategia inwestycyjna obejmująca kupno lub sprzedaż określonej opcji pozwalającej posiadaczowi czerpać zyski w wyniku znacznych spadków/wzrostów cen lub w przypadku braku takich wahań.
Spis treści |
[edytuj] Długi stelaż
Długi stelaż oznacza zarówno kupno opcji kupna, jak i opcji sprzedaży na akcje, odsetki, indeks giełdowy lub inny instrument pochodny. Dwie opcje są najczęściej kupowane w tym samym czasie, po tym samym kursie wykonania. Posiadacz długiego stelażu zyskuje, jeśli cena instrumentu bazowego w momencie wygaśnięcia opcji, znacznie odbiega od kursu wykonania, bądź w dół bądź w górę. Inwestor może zawrzeć tego typu stelaż, gdy uważa, że rynek jest wysoce niestabilny, jednak nie wie w którą stronę nastąpi znaczna zmiana cen.
Przykładowo, firma XYZ zamierza opublikować kwartalne dane finansowe w ciągu dwóch tygodni. Inwestor myśli, że opublikowanie tych wyników spowoduje znaczną zmianę ceny akcji firmy XYZ, jednak nie wie czy zmiana będzie wzrostowa, czy spadkowa, czyli nie zna kierunku zmian. Inwestor może w tej sytuacji zająć długą pozycję (kupno) na opcję kupna i opcję sprzedaży, a osiągnie zyski w momencie znacznej zmiany cen akcji firmy XYZ, niezależnie czy nastąpi spadek, czy wzrost ich ceny.
[edytuj] Krótki stelaż
Krótki stelaż jest pozycją przeciwną i oznacza zarówno sprzedaż opcji kupna, jak i opcji sprzedaży. Posiadacz krótkiego stelażu zyskuje, jeśli cena instrumentu bazowego jest bliska kursowi wykonania w momencie wygaśnięcia opcji. Krótki stelaż jest wysoce ryzykowny, ponieważ potencjalna możliwość straty jest nieograniczona, podczas gdy możliwy zysk jest ograniczony do wartości początkowej sprzedaży opcji.
[edytuj] Rozszerzony stelaż
Rozszerzony stelaż jest operacją podobną do zwykłego stelażu, jednak różni się kursem wykonania obu kupowanych, jak i sprzedawanych opcji. Ten typ transakcji wykorzystuje się do osiągania zysków w wyniku zmiany cen w jednym kierunku, podczas gdy wciąż posiada się (ograniczoną) ochronę przed zmianą cen w przeciwnym kierunku.
Przykładowo, inwestor z powyższego przykładu może dokonać rozszerzonej transakcji stelażowej jeśli myśli, że wyniki finansowe firmy XYZ będą korzystne, jednak nie jest pewny i wciąż chce ograniczyć ryzyko zdarzenia przeciwnego i jest gotowy ponieść koszt tego przywileju.
[edytuj] Nick Leeson i bankructwo banku Barings
Nick Leeson wykorzystywał krótki stelaż, gdy próbował odrabiać straty, które poniósł na konto swojego pracodawcy, Barings. Początkowo zainwestował w kontrakty futures na indeks Nikkei 225. Po dramatycznych spadkach na tym rynku, spowodowanych głównie przez trzęsienie ziemi w Kōbe, Leeson stracił miliony. Próbował odzyskać utracone środki, inwestując w instrumenty finansowe o największym ryzyku, lecz o potencjalnie największej zyskowności (rozszerzony stelaż), myśląc że indeks Nikkei ustabilizuje się na poziomie ok. 19 000 pkt. Jego przewidywania nie sprawdziły się, a straty osiągnęły 827 mln £ (1,4 mld $), dwa razy więcej niż kapitał banku, powodując bankructwo Barings.
