Trzmielina zwyczajna

Z Wikipedii

Trzmielina zwyczajna

Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Rosopsida
Rząd	dławiszowce
Rodzina	dławiszowate
Rodzaj	trzmielina
Gatunek	trzmielina zwyczajna
Nazwa systematyczna
Euonymus europaeus L.
Sp.Pl.1:197, 1753)
Synonimy
Euonymus europaea L.
Galeria zdjęć i grafik

Trzmielina zwyczajna, trzmielina europejska (Euonymus europaeus L.) – gatunek krzewu należący do rodziny dławiszowatych (Celastraceae). Występuje w Europie i Azji, w Polsce jest dość pospolity na całym obszarze.

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój': Rozłożysty krzew osiągający wysokość do 3 m.
Łodyga: Młode gałązki gładkie, oliwkowozielonawe, starsze czterokanciaste. Pączki z jasnymi dwubarwnymi łuskami, przylegajające do pędów.
Liście: Eliptyczne, zaostrzone, o klinowatej podstawie, piłkowanych brzegach i długości 3-9 cm. Ogonek liściowy krótki (ok. 0,5-1 cm), na blaszce widoczne 5-6 nerwów bocznych. Jesienią liście przebarwiają się na czerwono.
Kwiaty: Drobne, bladozielonawe, przedprątne, zebrane w pozorne baldaszki na szczytach gałązek. Mają kielich i koronę czterodziałkowe, 4 pręciki i 1 słupek. Kwitną w maju, zapylane są przez muchówki.
Owoc': Czterograniasta jaskraworóżowa torebka, zawierająca 4 białe nasiona w pomarańczowej osnówce. Utrzymują się na krzewie jeszcze długo po opadnięciu liści. Są trujące.
Biotop, wymagania: Lasy i zarośla na całym niżu i w niższych położeniach górskich. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Querco-Fagetaea, Cl. Rhamno-Prunetea.^[1]
Roślina trująca: Wszystkie części rośliny, ale przede wszystkim owoce zawierają glikozydy: ewobiozyd, ewomonozyd i ewonozyd. Zatrucie trzemieliną zwyczajną powoduje osłabienie, wymioty, biegunkę, dreszcze, konwulsje.^[2]

[edytuj] Zastosowanie

Roślina uprawna: czasami uprawiana jako roślina ozdobna
Z korzeni otrzymuje się gutaperkę

Przypisy

↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ Jan Mowszowicz: Przewodnik do oznaczania roślin trujących i szkodliwych. Warszawa: PWRiL, 1982. ISBN 83-200-2415-3.

[edytuj] Bibliografia

W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.