Värttinä

Z Wikipedii

Värttinä
Susan Aho, Mari Kaasinen i Johanna Virtanen podczas koncertu Värttiny w Berlinie
Rok założenia	1983
Pochodzenie	Finlandia
Gatunek	folk
Aktualni członkowie
Susan Aho, Mari Kaasinen, Johanna Virtanen, Janne Lappalainen, Lassi Logrén, Markku Lepistö, Hannu Rantanen, Antto Varilo, Toni Porthen
Byli członkowie
Jaakko Lukkarinen, Sari Kaasinen, Kirsi Kähkönen, Minna Rautianen, Sirpa Reiman, Riikka Timonen, Reijo Heiskanen, Tommi Viksten, Petri Hakala, Maria Kalaniemi, Riitta Kossi, Pekka Lehti, Tom Nyman, Kari Reiman, Christer Hackman, Anssi Nykänen, Marko Timonen
Strona internetowa

Värttinä (pol. wrzeciono), to fiński zespół folkowy założony w 1983 roku w miejscowości Rääkkylä w Fińskiej Karelii.

[edytuj] Historia

Początek historii zespołu miał miejsce w 1983 roku, kiedy w Rääkkylä powstał dziecięcy zespół folklorystyczny, śpiewający ludowe pieśni Karelii przy akompaniamencie tradycyjnych instrumentów. 21-osobowy zespół wykonywał tradycyjne utwory w nowatorski sposób, co spowodowało, że szybko stał się rozpoznawalny w Finlandii. Nagranie w 1987 pierwszej płyty zatytułowanej Värttinä zawierającej nowe aranżacje ludowych pieśni karelskich oraz występy na festiwalu muzyki folkowej w Kaustinen przyniosły grupie tytuł "zespołu roku". Druga płyta, pod tytułem Musta Lindu (Black Bird), wydana w 1989 roku, zawierała ponownie tradycjne utwory w nowych aranżacjach.

Pod koniec roku 1989 zespół opuściło wielu członków, pozostali: wokalistki - siostry Mari i Sari Kaasinen, Kirsi Kähkönen i Minna Rautiainen oraz muzyk Janne Lappalainen postanowili jednak kontynuować działalność. Zespół postanowił przyjąć nowych członków wśród których znaleźli się: wokalistka Sirpa Reiman, oraz czterej instrumentaliści: Kari Reiman, Tom Nyman, Tommi Viksten i Riitta Potinoja. Dziełem nowego zespołu była wydana w 1991 roku płyta Oi Dai zawierająca już własne kompozycje zespołu, która szybko zyskała status złotej a później platynowej płyty. Po wydaniu płyty miały miejsce kolejne zmiany w składzie zespołu, a dokładnie zespół opuściła Minna Rautiainen, a gitarzysta Tommi Viksten został zastąpiony przez Reijo Heiskanena.

Kolejna płyta - Seleniko (1992), została wydana również w USA i krajach Beneluksu. W tym samym roku zespół rozpoczął występy poza granicami Finlandii. Piątą płytą była wydana w 1994 roku Aitara, która była pierwszą płytą zespołu wydaną w Japonii. Podobnie jak na innych płytach piosenki przeplatane są partiami instrumentalnymi lub a cappella. W 1994 roku do zespołu dołączył perkusista Anssi Nykänan jednak w 1995 zastąpił go Marko Timonen. W 1996 roku zespół opuścili Sari Kaasinen oraz Riitta Kossi, dołączyła z kolei, grająca na akordeonie, Susan Aho.

Tytuły trzech kolejnych płyt, Kokko (1997), Vihma (1998) i Imatar (2000) to postaci z fińskiej mitologii. W 1998 roku po dołączeniu do zespołu akordeonisty Markku Lepistö, Susan Aho wzmocniła sekcję wokalną zespołu, jednak niedługo później z zespołu odeszła Sirpa Reiman. Ilmatar to pierwsza tak żywiołowa płyta zespołu, z wieloma dynamicznymi partiami wokalnymi.

W 2002 roku miała miejsce kolejna przebudowa składu zespołu po odejściu Kari Reiman, Pekka Lehti i Kirsi Kähkönen. Do zespołu dołączyli z kolei muzycy Lassi Logrén i Hannu Rantanen. W 2003 roku, w dwadzieścia lat od założenia grupy, wydana została płyta iki. W latach 2003-2005 zespół brał udział w przygotowywaniu ścieżki dźwiękowej do musicalu "Władca Pierścieni". W 2006 roku została wydana najnowsza płyta - Miero.