Venustiano Carranza

Z Wikipedii

Venustiano Carranza Garza

Funkcja

Prezydent Meksyku

Okres urzędowania

od 20 sierpnia, 1917 do 21 maja, 1920

Poprzednik

Francisco Lagos Cházaro

Następca

Adolfo de la Huerta

Data urodzenia

29 grudnia 1859

Miejsce urodzenia

Cuatro Ciénegas (Coahuila)

Data śmierci

21 maja 1920

Miejsce śmierci

Tlaxcalantongo, Puebla

Venustiano Carranza Garza (29 grudnia 1859 – 21 maja 1920) - polityk meksykański, jeden z głównych przywódców rewolucji meksykańskiej, prezydent Meksyku w latach 1917 r. - 1920 r. (w okresie 1914-17 tymczasowy prezydent kraju). W czasie jego rządów w 1917 r. powstała nowa konstytucja kraju.

Carranza urodził się w Cuatro Ciénegas (stan Coahuila) w średniozamożnej rodzinie hodowców bydła. Jego ojciec Jesús Carranza był pułkownikiem w armii Benito Juáreza i zagorzałym zwolennikiem liberałów.

Carranza studiował w Ateneo Fuente (miasto Saltillo). Następnie od 1874 r. kształcił się w Escuela Nacional Preparatoria w Mexico City.

Na początku swojej działalności politycznej Carranza był zwolennikiem Francisco I. Madero, którego popierał w walce przeciwko dyktatorowi Porfirio Díazowi. Kiedy Madero został prezydentem kraju mianował Carranzę sekretarzem wojny i marynarki. Po zamachu stanu Victoriano Huerty, w wyniku którego władzy został pozbawiony Madero Carranza został jednym z przywódców opozycji wobec jego rządów. Oddziały Carranzy, które walczyły z Huertą były znane pod nazwą "Armii Konstytucyjnej" a to ze względu na popieranie przywrócenia liberalnej konstytucji z 1857 r.

Carranza przejął władzę nad krajem 1 maja 1915 r. Dzięki niemu wprowadzono niezawisłe sądownictwo, zdecentralizowano władzę, przeprowadzono częściowo reformę ziemską opartą na tzw. systemie ejido.

We wrześniu 1916 r. Carranza zaczął nalegać na opracowanie nowej konstytucji i w tym celu zwołał specjalny Konwent Konstytucyjny. 1 marca 1917 r. został wybrany jako pierwszy prezydent w oparciu o postanowienia nowej ustawy zasadniczej.

W kraju jednak panowało ciągłe zamieszanie i chaos. Istniały liczne frakcje opozycyjne wobec rządów Carranzy, w ich skład wchodzili zarówno reakcyjni i konserwatywni bogaci posiadacze ziemscy jak i chłopskie siły Emiliano Zapaty i Francisco Villi. Dla tych pierwszych reformy były zbyt radykalne a dla ostatnich zbyt umiarkowane. Carranza wyznaczył nagrodę za głowę Zapaty, który został w końcu zamordowany.

Wraz ze zbliżającym się końcem kadencji zaczął popierać na swojego następcę Ignacio Bonillasa, co spotkało się z niezadowoleniem jego głównych współpracowników:Álvaro Obregóna, Plutarco Elíasa Callesa i Adolfo de la Huerty. We trójkę zorganizowali oni pucz wojskowy. W końcu zmusili ono prezydenta do opuszczenia stolicy a następnie zastawili na niego pułapkę na drodze do Veracruz gdzie został zamordowany przez Rodolfo Herrerę 21 maja 1920 r.