Wągłczew
Z Wikipedii
Współrzędne: 51°36' N 18°33' E
Wągłczew | |
Województwo | łódzkie |
Powiat | sieradzki |
Gmina | Wróblew |
Położenie | 51° 36' N 18° 33' E |
Strefa numeracyjna (do 2005) |
43 |
Tablice rejestracyjne | ESI |
Położenie na mapie Polski
|
Wągłczew – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie sieradzkim, w gminie Wróblew.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego, w odl. 14 km od Sieradza w kierunku zach.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Była to wieś królewska. Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1358 r. Wtedy właśnie Kazimierz Wielki otrzymał Wągłczew oraz Sadokrzyce od zakonu augustianów w zamian za wioski w Kaliskiem. W okolicznych lasach w okresie Powstania 1863r. działały silne oddziały powstańcze dowodzone przez gen. gen. Edmunda Taczanowskiego. W okolicznych lasach w 1863 r. zorganizował partię powstańczą Napoleon Urbanowski, przemysłowiec z Poznania, który następnie udał się w Piotrkowskie pod rozkazy Józefa Oxińskiego. Rosjanie rozbili ten oddzial pod Rychłocicami.
[edytuj] Zabytki
Jak wynika z "Liber beneficiorum..." Jana Łaskiego ( Gniezno 1880, t.I, s. 414) w 2 poł. XV w. stał tu drewniany kościół nazwany "starożytnym". Obecnie jest tu kościół św. Klemensa fundacji Macieja i Stanisława Łubieńskich, zbudowany w l. 1622-26 przez muratora Jerzego Hoffmana. Łubieńscy oddali kościół kanonikom regularnym (miechowitom albo bożogrobcom), których generałem był Maciej Łubieński h. Pomian (1572-1652), arcyb. gnieźnieński, interrex po śmierci króla Władysława IV, dostojnik, który koronował Jana Kazimierza. (Ur. w pobliskiej Łubnej z ojca Świętosława i matki Barbary z Zapolskich. Zmarł w Łowiczu,a pochowany jest w kaplicy Łubieńskich w katedrze gnieźnieńskiej). Kościół stanowi budowlę późnorenesansową, jednonawową z 4-kondygnacyjną wieżą zwieńczoną barokowym hełmem. Posiada sklepienie kolebkowe z lunetami o dekoracji stiukowej typu kalisko-lubelskiego. Okna w dwóch kondygnacjach. Nad wejściem marmurowa tablica fundacyjna z obszernym napisem w jęz. łacińskim i herbem Pomian. Tenże herb fundatorów wraz z herbem województwa sieradzkiego wyciśnięty jest na blasze w bocznych drzwiach (na wprost od głównej furty wejściowej). Wyposażenie wnętrza barokowe. W ołtarzu głównym cenna rzeźba z 2 poł. XVII w. przedstawiająca grupę Ukrzyżowania. Antepedium ołtarza bogato rzeźbione, pośrodku dwuramienny krzyż stosowany przez miechowitów. Na uwagę zasługuje również ambona z XVIII w. w kształcie łodzi i cenny sprzet liturgiczny z XVII w. oraz tablica epitafijna matki fundatorów świątyni z ok. 1648 r. Obok kościoła dawny klasztor, służący od kasaty klasztoru w 1865 r. jako plebania. Od pn.i pd. budynek wieńczą późnorenesansowe szczyty. W części wnętrz zachowane sklepienia krzyżowe. Na parterze w dwóch komnatach widoczny jest strop belkowany z bogato profilowanym sosrębem. Kościół i dawny klasztor stanowią doskonałą harmonijną całość architektoniczną. Pamiątką po wągłczewskich bożogrobcach są trzy obrazy przechowywane w sieradzkim muzeum, w tym dwa portrety przedstawiające zakonników z podwójnym krzyżem na habitach.
[edytuj] Literatura:
- Ruszkowski A., "Sieradz i okolice", Sieradz 2000.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Mapy: Autopilot • Google Maps • Szukacz • Targeo • Zumi
- Zdjęcia satelitarne: Google Maps • Wikimapia • Zumi