Węglin (Lublin)

Z Wikipedii

Węglin - dzielnica Lublina położona w południowo-zachodniej części miasta. Dzieli się na Węglin Północny oraz Węglin Południowy (którego bardziej popularna nazwa to "osiedle Świt"), rozdzielone Al. Kraśnicką.

W 1864 r., za Konstantynowem wydzielony został z dawnych Rur Jezuickich drugi folwark, a mianowicie Węglin, którego nazwa powstała prawdopodobnie również w tym okresie i pochodzi ona od nazwiska dzierżawczyni majątku Konstantynów, a mianowicie Bronisławy Węglińskiej, chociaż niektórzy doszukują się nazwy Węglina jeszcze w XVIII wieku. W latach 80. XIX wieku istniał na Węglinie osobny folwark z dość licznymi zabudowaniami dworskimi i samym dworem oraz parkiem, który do dzisiaj widać od strony szosy kraśnickiej, do której przylega. Nie był to tylko majątek ziemski. Wśród zabudowań folwarcznych znajdowały się także piece wapienne oraz cegielnia, na których produkcję właściciele znajdowali zbyt w niedalekim i szybko rozbudowującym się Lublinie.

Jeszcze dziesięć lat temu mieszkali w dworku lokatorzy. Za prezydenta Pawła Bryłowskiego miasto postanowiło ich wykwaterować i sprzedać teren parku miejskiego wraz z folwarcznymi zabudowaniami. Nowi właściciele szybko doprowadzili je do ruiny. Opuszczone domostwo zamieniło się w meline, a zaniedbany park miejski – w dzikie wysypisko śmieci. Wkrótce dworek zniszczył ogień. W 2004 roku odkupił go Stanisław Pawłowski, biznesmen z Poniatowej, który wiąże z parkiem i dworkiem wielkie plany. Jeśli lubelski konserwator zabytków zaakceptuje projekt biznesmena, wówczas z początkiem przyszłego roku ruszę z odbudową dworku. Obok stanie hotel na 150 pokoi, restauracja, sala konferencyjną na 400 osób, a także basen i spa.

Na początku XX w. właścicielem Węglina został znany ziemianin podlubelski, Zygmunt Sobieszczański. W granice samego Lublina Konstantynów i Węglin zostały włączone dopiero w 1957 r. i praktycznie do lat 80. obydwa przedmieścia rozwijały się jako dzielnice willowe, stanowiąc swoiste zagłębie stancji dla studentów z lubelskich uczelni. Do tego okresu wybudowano jeszcze szpital, dwa kościoły, które ubarwiały do niedawna dość monotonną architekturę tych okolic. Potem, od strony Konstantynowa zaczęło powstawać osiedle, w którym z czasem, ku chwale architektów i Niebios, które ich natchnęły zerwano z koszmarną architekturą typowych blokowisk lubelskich, a i wśród pudełkowatych, dawnych willi zaczęły pojawiać się interesujące domy jednorodzinne, urozmaicając tereny dawnych folwarków.

W kronice parafialnej z roku 1921 znajduje się wzmianka o szkołach powszechnych w parafii Konopnickiej, w tym szkoły 1 klasowej na Węglinie, posiadającej własną bibiliotekę.

Największy rozwój dzielnicy przypadł na lata 1985-1995, kiedy powstało wiele nowych domów, uruchomiono nowe połączenia autobusowe, rozbudowano sieć trolejbusową wzdłuż al. Kraśnickiej od skrzyżowania z ul. Zana. Na ożywienie dzielnicy wpłynęła też budowa nowych obiektów przy ul. Konstantynów przez Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II.

Obecnie okolice od Węglina Północnego po podlubelską wieś Motycz stają się stopniowo dzielnicą willową. Swoje domy chętnie budują tu ludzie z lubelskiego świata polityki, biznesu i show-biznesu. Wpływa na to relatywnie bliskie sąsiedztwo centrum miasta oraz dobre warunki do wypoczynku, cisza i niezanieczyszczone środowisko naturalne.

Okolice Węglina są dobrym miejscem na wycieczki rowerowe, zachęcają do tego - małe natężenie ruchu oraz piękne krajobrazy. Budowa ścieżki rowerowej wzdłuż ul. Jana Pawła II dała dogodne połączenie Węglina z trasą rowerową prowadzącą nad Zalew Zemborzycki.