Właściwość (prawo)

Z Wikipedii

Właściwość – w prawie formalnym fakt posiadania przez organ władzy publicznej kompetencji do rozstrzygnięcia powstałej przed nim sprawy. Właściwość organu regulują najczęściej osobne przepisy prawne normujące ogół instytucji procesowych. Sam fakt określania przez prawo właściwości organów urzeczywistnia zakaz prowadzenia postępowania w tej samej sprawie przez inne organy oraz ułatwia unikanie sporów o właściwość.

Organy powołane do rozstrzygania danego rodzaju spraw określa prawo ustrojowe i nie należy tego mylić z właściwością tych organów, w rozumieniu prawnym. Przykładowo, sprawy cywilne i karne rozstrzygają sądy powszechne, a sprawy administracyjne – odpowiednie organy administracji samorządowej i rządowej. Natomiast właściwość organu, regulowana przez prawo procesowe (formalne), dotyczy konkretnej sprawy przed określonym organem.

Przepisy prawne rzadko pozwalają na dowolność w wyborze właściwego organu. Przykładem braku właściwości miejscowej w polskim prawie o aktach stanu cywilnego jest możliwość wyboru urzędu stanu cywilnego, przed którym kobieta i mężczyzna zawierają małżeństwo^[1].

Spis treści

1 Rodzaje właściwości
2 Właściwość organu administracji publicznej w postępowaniu administracyjnym
3 Właściwość sądu w postępowaniu cywilnym
4 Właściwość organów w postępowaniu karnym
5 Właściwość sądu w postępowaniu sądowoadministracyjnym
6 Przypisy
7 Bibliografia
8 Zobacz też

[edytuj] Rodzaje właściwości

W przepisach regulujących właściwość różnych organów zawsze i wprost nazywane są dwa rodzaje właściwości: właściwość rzeczowa oraz miejscowa. W doktrynie prawa zwykło się również wyróżniać właściwość funkcjonalną.

Właściwość rzeczowa rozgranicza sprawy i czynności organów różnych rzędów. Dotyczy więc tylko takich systemów prawnych, w których dla określonych spraw powołano więcej niż jeden organ. Przykładowo, drobniejsze sprawy cywilne i karne rozstrzygane są w Polsce przez sądy rejonowe (w tym grodzkie), a ważniejsze – przez sądy okręgowe.

Właściwość miejscowa określa podział spraw i czynności pomiędzy organami równego rzędu, a więc niejako zasięg terytorialny ich kompetencji. Terytorialną strukturę organów rozstrzygających danego rodzaju sprawy regulują wspomniane już przepisy o ustroju tych organów. Przykładowo, znaczna ilość spraw toczy się w organie właściwym dla miejsca zamieszkania lub siedziby strony (wnoszącej podanie w bądź pozwanego).

Właściwość funkcjonalna to wskazanie kompetencji do czynności procesowych organów różnych instancji, a więc wszędzie tam, gdzie prawo umożliwia wnoszenie środków zaskarżenia.

Uwaga: nie należy pomylić właściwości rzeczowej z funkcjonalną.

[edytuj] Właściwość organu administracji publicznej w postępowaniu administracyjnym

Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

[edytuj] Właściwość sądu w postępowaniu cywilnym

Właściwość rzeczową w sprawach cywilnych regulują głównie art. 16-26 kodeksu postępowania cywilnego dla postępowania procesowego oraz art. 507 dla nieprocesu. Co do zasady, wszystkie sprawy rozpoznają sądy rejonowe, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych do właściwości sądów okręgowych. Do tych drugich należą m.in. sprawy:

o prawa majątkowe powyżej 75 000 zł wartości przedmiotu sporu (z wyjątkami), a w sprawach gospodarczych – powyżej 100 000 zł,
o prawa niemajątkowe,
o ochronę praw autorskich i wynalazczych,
wynikające z prawa prasowego,
o wydanie orzeczenia zastępującego uchwałę o podziale spółdzielni,
o zapobieganie i zwalczanie nieuczciwej konkurencji,
o uchylenie, stwierdzenie nieważności albo o ustalenie nieistnienia uchwał organów osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną,
o ubezwłasnowolnienie i inne.

Właściwość miejscową określają przepisy art. 27-46 (proces) oraz 508 (nieproces) KPC. Przepisy te wyróżniają właściwość ogólną, przemienną i wyłączną. Co do zasady, powództwo wytacza się w sądzie, w którego okręgu znajduje się miejsce zamieszkania bądź siedziba pozwanego, aczkolwiek w pewnych sprawach możliwy jest wybór właściwości sądu (przemienność) według adresu powoda (np. o ustalenie ojcostwa). Natomiast niektóre powództwa można wytaczać wyłącznie przed określony sąd, np. sąd miejsca położenia rzeczy, gdy spór dotyczy prawa rzeczowego na tej rzeczy, albo sąd ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy.

Właściwość funkcjonalną określają różne przepisy KPC i ustaw szczególnych.

Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

[edytuj] Właściwość organów w postępowaniu karnym

Sąd rejonowy orzeka w I instancji we wszystkich sprawach, z wyjątkiem spraw przekazanych ustawą do właściwości innego sądu (rozpoznaje ponadto środki odwoławcze w wypadkach wskazanych w ustawie).

Sąd okręgowy orzeka w pierwszej instancji w sprawach o następujące przestępstwa (art. 25 § 1 kpk):

o zbrodnie,
o występki, gdy sprawca spowodował śmierć lub ciężki uszczerbek na zdrowiu człowieka, a od 12 lipca 2007 roku również w przypadkach, gdy wyrządzona przez sprawcę przestępstwa szkoda będzie znacznej wartości,

Sąd apelacyjny, na wniosek sądu rejonowego, może przekazać do rozpoznania sądowi okręgowemu, jako sądowi pierwszej instancji, sprawę o każde przestępstwo, ze względu na szczególną wagę lub zawiłość sprawy.

Miejscowo właściwy do rozpoznania sprawy jest sąd, w którego okręgu popełniono przestępstwo. Jeżeli przestępstwo popełniono na polskim statku wodnym lub powietrznym właściwy jest sąd macierzystego portu statku. Jeżeli przestępstwo popełniono w okręgu kilku sądów, właściwy jest ten sąd, w którego okręgu najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze. Jeżeli nie można ustalić miejsca popełnienia przestępstwa, właściwy jest sąd, w którego okręgu:

ujawniono przestępstwo,
ujęto oskarżonego,
oskarżony przed popełnieniem przestępstwa stale mieszkał lub czasowo przebywał

- zależnie od tego, gdzie najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze. Jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej sądu według przepisów poprzedzających, sprawę rozpoznaje sąd właściwy dla dzielnicy Śródmieście miasta stołecznego Warszawy.

Jeżeli tę samą osobę oskarżono o kilka przestępstw, a sprawy należą do właściwości różnych sądów tego samego rzędu, właściwy jest sąd, w którego okręgu najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze. Jeżeli sprawy należą do właściwości sądów różnego rzędu, sprawę rozpoznaje sąd wyższego rzędu.

Sąd właściwy dla sprawców przestępstw jest również właściwy dla pomocników, podżegaczy oraz innych osób, których przestępstwo pozostaje w ścisłym związku z przestępstwem sprawcy, jeżeli postępowanie przeciwko nim toczy się jednocześnie. Sprawy te powinny był połączone we wspólnym postępowaniu Sąd może, jeżeli zachodzą okoliczności utrudniające łączne rozpoznanie spraw wyłączyć i odrębnie rozpoznać sprawę poszczególnych osób lub o poszczególne czyny.

Sąd bada z urzędu swą właściwość, a w razie stwierdzenia swej niewłaściwości przekazuje sprawę właściwemu sądowi lub innemu organowi. Jeżeli sąd na rozprawie głównej stwierdza, że nie jest właściwy miejscowo lub że właściwy jest sąd niższego rzędu, może przekazać sprawę innemu sądowi jedynie wtedy, gdy powstaje konieczność odroczenia rozprawy. Na postanowienie w kwestii właściwości przysługuje zażalenie.

Sąd wyższego rzędu nad sądem właściwym może przekazać sprawę innemu sądowi równorzędnemu, jeżeli większość osób, które należy wezwać na rozprawę, zamieszkuje blisko tego sądu, a z dala od sądu właściwego(tzw. przekazanie ze względu na ekonomikę).

Sąd Najwyższy może z inicjatywy właściwego sądu przekazać sprawę do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu, jeżeli wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości.

Spór o właściwość między sądami równorzędnymi rozstrzyga ostatecznie sąd wyższego rzędu nad sądem, który pierwszy wszczął spór. W czasie trwania sporu każdy z tych sądów przedsiębierze czynności nie cierpiące zwłoki.

Jeżeli sąd wojskowy przekaże sprawę sądowi powszechnemu lub nie przyjmie sprawy przekazanej mu przez sąd powszechny, sprawę rozpoznaje sąd powszechny.