Władisław Trietjak
Z Wikipedii
| Władisław Trietjak | |
| Pozycja | bramkarz |
| Przydomek | lewy |
| Wzrost | 185 cm |
| Waga | 91 kg |
| Klub |  CSKA Moskwa |
| Narodowość |  Rosja |
| Urodzony | 25 kwietnia 1952 w Dmitrowie |
| Draft NHL | 7 runda, 138 numer, 1983 Montreal Canadiens |
Władisław Aleksandrowicz Trietjak (ros. Владислав Александрович Третьяк, ur. 25 kwietnia 1952 w Dmitrowie) – były radziecki hokeista występujący na pozyzcji bramkarza, olimpijczyk, kawaler Orderu Lenina.
Grał w CSKA Moskwa i w reprezentacji ZSRR. Uznawany jest za jednego z najlepszych bramkarzy w historii hokeja na lodzie. Obecnie jest prezydentem Rosyjskiej Federacji Hokeja.
Spis treści |
[edytuj] Dzieciństwo
Matka Trietjaka była nauczycielką wychowania fizycznego, ojciec uczył literatury rosyjskiej. Trietjak początk owo interesował się lekkoatletyką, koszykówką, siatkówką i narciarstwem. Podobnie jak wielu chłopców w jego wieku w ówczesnych czasach, zaintersował się hokejem i w wieku 11 lat zapisał się do szkółki klubu CSKA, która obecnie nosi imię Walerija Charłamowa. Jego pierwszym trenerem był Witalij Jerfiłow. Początkowo chciał grać na pozycji napastnika, jednak z powodu braku bramkarzy w klubie został przekwalifikwoany na tę pozycję.
[edytuj] Kariera zawodnicza
Trietjak nie rozegrał ani jednego meczu hokejowego przed ukończeniem 11 roku życia. W 1967 został chwilowo włączony do pierwszej drużyny seniorów CSKA przez Anatolija Tarasowa, a od następnego roku już na stałe. W reprezentacji zadebiutował na turnieju o mistrzostwo świata w 1970. Od tej pory w każdym sezonie zaliczył przynajmneij jedną wielką imprezę w barwach narodowych aż do zakończenia kariery. W pierwszych Igrzyskach Olimpijskich (w 1972) wywalczył złoty medal.
Międzynarodową sławę zdobył podczas gier z serii Summit Series w 1972, kiedy między innymi dzięki jego dobrej postawie w bramce reprezentacja ZSRR (nazywana "amatorską") wygrała trzy z ośmiu spotkań z reprezentacją Kanady, która po raz pierwszy w historii była złożona tylko z zawodowych hokeistów. Trietjak był najlepszym zawodnikiem Series razem z Philem Esposito i Paulem Hendersonem. Po tych spotkaniach wiele klubów NHL chciało go wydrafotwać, w 1983 uczynił to Montreal. Trietjak był gotowy do gry za oceanem, ale władze Związku Radzieckiego nie wyraziły zgody na wyjazd z kraju najlepszego bramkarza.
Trietjak stał się gwiazdą reprezentacji "Sbornej", zdobył wraz z nią także złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w 1976 i w 1984, Canada Cup 1981, a także 10 złotych medali mistrzostw świata. Jednak na Igrzyskach Olimpijskich w 1980 Trietjak zaprzepaścił szansę na zdobycie kolejnego złotego medalu po meczu z reprezentacją USA (tzw. "Cud na lodzie", uznany za najważniejsze wydarzenie w historii hokeja na lodzie).
Wraz z CSKA Trietjak zdobył 14 razy mistrzostwo ZSRR (1968, 1970, 1971, 1972, 1973, 1975, 1977, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984) i 14 razy Puchar Europy (1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1976, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984).
Po Igrzyskach Olimpijskich w Sarajewie (1984) Trietjak ogłosił zakończenie kariery.
[edytuj] Po zakończeniu kariery
Żona Trietjaka, Tatiana, była wykwalifikowana do nauczania literatury rosyjskiej, jednak już nigdy więcej nie pracowała. Mieli dwójke dzieci: syna Dmitrija, który został dentystą i córkę Irinę, która została prawniczką. Trietjak ma nadzieję, że syn Dmitrija, Maksim, urodzony w 1996, przedłuży rodzinne tradycje hokejowe.
Trietjak był jednym z zaproszonych gości, którzy przemiawiali podczas ceremonii zastrzeżenia w zespole Montreal Canadiens numeru z którym grał Ken Dryden (odbyła się 29 stycznia 2007). Dryden był jednym z bramkarzy reprezentacji Kanady podczas Summit Series 1972.
trietjak zakończył karierę po wygranym meczu podczas Igrzysk Olimpijskich w Sarajewie z reprezentacją Czechosłowacji 2:0. W 1990 Mike Keenan zatrudnił Trietjaka na stanowisko trenera bramkarzy w Chicago Blackhawks. Podczas pracy w Chicago trenował jednych z najlpeszych bramkarzy w NHL: Eda Belfoura, Dominika Haška czy Jocelyna Thibaulta. Trener Blackhawks Mike Keenan był zachwycony Trietjakiem i stwierdził, że 38-letni Rosjanin byłby jeszcze zdolny do gry w NHL. Odkąd Trietjak opuścił amerykański klub, Ed Blefour występował z numerem 20 (z takim samym jak Trietjak podczas kariery zawodniczej). Obecnie, w hołdzie dla Władisława, z numerem 20 występuje inny rosyjski hokeista, Jewgienij Nabokow[1].
W 1984 został odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy. W 1987 Trietjak napisał książkę "Trietjak, Legenda". W 1989 został członkiem Hockey Hall of Fame, jako pierwszy sowiecki hokeista, który nie rozegrał ani jednego spotkania w NHL.
W 2003 został deputowanym w Dumie, wybrany z partii Jedna Rosja, z okręgu Saratów.
25 kwietnia 2006 (w 54. urodziny) został wybrany prezydentem Federacji Hokeja Rosji. Dostał 93 na 96 głosów. 3 dni później gubernator generalny Kanady odznaczył go Meritorious Service Decoration podczas ceremonii w Rideau Hall.
W Toronto otworzył szkołę bramkarską, nazwaną jego imieniem.
28 marca 2007 wybrał się do Ottawy, aby rozmawiać o reaktywowaniu Summit Series w lecie 2007. Premier Rosji Michaił Fradkow dyskutował z premierem Kanady Stephen Harper na temat rozpoczęcia nowej, podobnej serii[2]. Postanowiono o rozegraniu Summit Series 2007 pomiędzy juniorskimi reprezentacjami Rosji i Kanady.
