Władysław Czosnowski

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dodania linków wewnętrznych. Jeśli możesz, dodaj je teraz. Linki do innych haseł: hasło, hasłowy, hasłami zapisujemy jako [[hasło]], ''[[hasło]]wy'', '''[[hasło|hasłami]]'''.

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Niektóre informacje zawarte w artykule wymagają weryfikacji. Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się, jakie informacje budzą wątpliwości.

Władysław Leon Czosnowski herbu Kolumna (ur. 27 czerwca 1841, zm. 25 października 1916), właściciel wsi Jarochy, syn Walentego i Honoraty Kulińskiej, urodził sie w Starej Wsi, ziemi grójeckiej, nauki pobierał w Warszawie, prawdopodobnie w szkole Realnej. Brał czynny udział w powstaniu styczniowym w oddziale Langiewicza. Ranny w lutym 1864, został wzięty do niewoli i zesłany na Syberię. Wykupiony przez brata Józefa, wrócił do kraju i osiedlił się w Warszawie, jako że jego majątek został skonfiskowany za udział w powstaniu.

W Warszawie zaczął pracę jako murarz razem z przyjaciółmi z powstania. Dzięki wrodzonym zdolnościom, energii i pomocy rodziny żony Karoliny Paul już w 1866 założył firmę budowlaną, w 1873 uzyskał tytuł i uprawnienia majstra murarskiego, a od 1891 do 1909 pełnił zaszczytną funkcję starszego cechu murarskiego. W ciągu kilkunastu lat firma rozrosła się niebywale. Finansowany częściowo przez kolegę szkolnego Franciszka Geyera a przede wszystkim przez Towarzystwu Kredytowe Warszawskie, któremu wybudował siedzibę przy ulicy Kocebue (obecnie Czackiego), obecnie PKO, oraz inne banki, jak Bank Handlowy Kronenberga, kasę Przemysłowców Warszawskich przy ulicy Jasnej róg Złotej (obecnie Hubnera róg Krzywickiego) gdzie jest prezesem Rady Nadzorczej. Czosnowski zaczyna też kupować duże nieruchomości na peryferiach miasta to jest w okolicy na południe od Alei Jerozolimskich, po obu stronach ul. Marszałkowskiej. Przeprowadza parcelację tych terenów tworząc ulicę Nowogrodzką, Żurawia, Wspólną, itd. Pod jego kierunkiem wzniesiono cały szereg najpiękniejszych budowli w Warszawie i na prowincji, jak kościoły Wszystkich Świętych, św. Floriana na Pradze (architektem był jego syn Bronisław), św. Barbary na Koszykach, św. Boromeusza na Powązkach, kościół św. Augustyna przy ul. Nowolipki, św. Piotra i Pawła na Koszykach, Hotel Bristol, gmach PAST-y, Gmach Fizyki Politechniki Warszawskiej, kościół gotycki w Radomiu, kierował również przebudową Katedry Warszawskiej i Teatru Wielkiego w Warszawie. Jako delegat Komitetu Ochrony Zabytków odrestaurował znaczną ich liczbę między innymi kaplicę Jan Kochanowskiego w Czarnolesie. Niezależnie od prowadzenia przedsiębiorstwa, Czosnowski pracuje społecznie. Jest członkiem Komitetu Jubileuszowego H. Sienkiewicza, który wręczył pisarzowi dar narodowy w postaci resztówki Oblęgorek, kupionego i urządzonego ze składek. Remont dworku wykonała firma Czosnowski na koszt własny. Oddzielnym rozdziałem w działalności Czosnowskiego był Konstancin-Jeziorna. Za namową syna Bronisława, znanego architekta, Czosnowski kupił od hr. Konstantego Skórzewskiego nieużytki należące do dóbr Obory. Czosnowski zorganizował Towarzystwo Budowy i eksploatacji miejscowości uzdrowiskowych w Królestwie Polskim. Przejęło ono teren Konstancina, nazwany od imienia jego właściciela hr. Skórzewskiego w 1897 roku płacąc mu częściowo gotówką, a resztę akcjami Towarzystwa. Wybrano Zarząd Towarzystwa. Prezesem został Władysław Czosnowski a członkami K. Skórzewski, J. P. Dziekoński, J. Pianko, Fr. Geyer, członkowie założyciele, którzy rozkupili resztę akcji. Konstancin przed wojną znany był nie tylko z pięknej architektury i starych drzew. Miał własna elektrownię, wodociągi i kanalizację. Wyjątkowość firmy Czosnowskiego polegała na tym, że zerwała ona z niewygodnym dla inwestorów zwyczajem umawianiem się z poszczególnymi majstrami reprezentującymi różne specjalności, zapoczątkowując umawianie się z właścicielem firmy na budowę "pod klucz". Czosnowski współpracował z architektami tej miary co Józef Pius Dziekoński, Władysław Marconi i Stefan Szydler. Za udział w budowie i przebudowie kilkudziesięciu (72) kościołów w Kongresówce został mianowany szambelanem papieskim.

Firma w międzyczasie rozrosła się do niebywałych rozmiarów. W 1905 zatrudniła 3000 murarzy i 7000-9000 innych robotników.

Po śmierci Władysława w 1916 roku, firma przeszła w posiadanie jego syna Tadeusza, a później jego wnuka Michała. Ostatecznie firma przestała istnieć w 1945 roku, po dojściu komunistów do władzy, w związku z niemożliwością kontynuowania działalności. Potomkowie Władysława żyją w Warszawie, USA i Italii.