Władysław Gnyś
Z Wikipedii
Władysław Gnyś (ur. 24 sierpnia 1910, zm. 28 lutego 2000), polski pilot myśliwski.
Urodził się w Sarnowie niedaleko Czarnolasu. Służbę w lotnictwie polskim rozpoczął w 1931 roku. Jako kapral służby nadterminowej był instruktorem w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Kurs Podchorążych Lotnictwa ukończył w Szkole Podchorążych Lotnictwa dla podoficerów w Bydgoszczy w 1938 roku. W roku 1939 po promocji do stopnia podporucznika w Dęblinie, otrzymał przydział do 121 eskadry myśliwskiej 2 Pułku Lotniczego w Krakowie. W dniu 1 września 1939 roku nad ranem w okolicach Olkusza nad miejscowością Żurada, w samotnej walce powietrznej, zestrzelił dwa niemieckie samoloty bombowe typu Dornier Do 17 E z 77 Pułku Bombowego Luftwaffe. Były to pierwsze samoloty niemieckie, zestrzelone przez polskiego (alianckiego) pilota myśliwskiego w II wojnie światowej (fakt tego zestrzelenia jest jednak kwestionowany przez niektórych badaczy, przypisujących je artylerii przeciwlotniczej; prawdopodobna jest też wersja, że Gnyś uszkodził jeden z samolotów, który następnie zderzył się z drugim).
Po upadku Polski, poprzez Rumunię trafił do Francji. Tam został skierowany do dywizjonu Groupe de Chasse III/1 w Toul Croix, gdzie latał na myśliwcach francuskich Morane-Saulnier MS.406. Podczas walki nad Belgią został zestrzelony Kazimierz Bursztyn. W. Gnyś w tej walce zestrzelił jeden bombowiec. Po kapitulacji Francji W. Gnyś udał się do Port-Vendres, skąd 14 lipca 1940 roku, przez Oran i Casablankę przybył do Liverpoolu. 20 sierpnia tego roku otrzymał przydział do 302 Dywizjonu Myśliwskiego Poznańskiego. 21 maja 1941 roku 302 Dywizjon brał udział w składzie Skrzydła (3 dywizjony) w akcji nad Francją ppor. W Gnyś wrócił do bazy na ciężko uszkodzonym samolocie. Latał później w Dywizjonach 309 i 316. Od 25 sierpnia 1944 roku dowodził 317 Dywizjonem Wileńskim. W dwa dni po objęciu dowództwa nad dywizjonem, podczas lotu rozpoznawczego niemieckich przepraw przez Sekwanę, W. Gnyś został zestrzelony przez naziemną artylerię przeciwlotniczą (FLAK) nad miejscowością Rouen we Francji. Mimo odniesionych ran (został postrzelony przez niemieckich żołnierzy po awaryjnym lądowaniu) uciekł z niewoli niemieckiej. Po wojnie wraz z rodziną wyemigrował i na stałe osiedlił się w Kanadzie. Zmarł 28 lutego 2000 r. i został pochowany na cmentarzu w Osborn w Kanadzie, gdzie spoczął obok swojej małżonki Barbary Simon Gnyś.
