Władysław Kozdra
Z Wikipedii
Władysław Kozdra (ur. 1 stycznia 1920 w Wysokiej, województwo rzeszowskie, zm. 12 września 1986 w Koszalinie), polski działacz państwowy i partyjny w okresie PRL, poseł na Sejm.
Urodził się w rodzinie chłopskiej; przed II wojną światową pracował jako pomocnik murarski i robotnik w cegielni, kształcił się także w warsztacie ślusarskim. Od 1937 należał do PPS. W czasie wojny wstąpił do PPR (w czerwcu 1943), walczył w szeregach Gwardii Ludowej i Armii Ludowej. W latach 1944-1945 był I sekretarzem Komitetu Gminnego PPR w Strzyżowie. Odbył kurs w Centralnej Szkole Partyjnej PPR w Łodzi i został I sekretarzem Komitetu Powiatowego w Rzeszowie, a w 1947 kierownikiem wydziału organizacyjnego Komitetu Wojewódzkiego PPR w Rzeszowie. Od 1948 należał do PZPR, w latach 1949-1951 odbył studia w Szkole Partyjnej przy KC PZPR w Warszawie. W 1964 ukończył studia zaoczne na Wydziale Humanistycznym Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.
Od 1951 był zastępcą kierownika wydziału rolnego Komitetu Centralnego PZPR. Należał do KC PZPR w latach 1959-1981 (między III a IX Zjazdem partii). Kierował lokalnymi strukturami partyjnymi - był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego w Lublinie (1956-1971) i w Koszalinie (1972-1980). Od sierpnia 1971 do października 1972 pełnił funkcję podsekretarza stanu (wiceministra) w Ministerstwie Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego. W latach 1973-1980 przewodniczył Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Koszalinie. W grudniu 1980 odwołany z funkcji partyjnych i przeniesiony na emeryturę, a rok później - na podstawie wyników kontroli Najwyższej Izby Kontroli, gdzie został oskarżony o przywłaszczenia na kwotę 750 tysięcy złotych - wydalony z partii. Uchwały o wydaleniu, podjętej przez struktury wojewódzkie partii, nie zatwierdziła Centralna Komisja Kontroli Partyjnej, która początkowo ukarała Kozdrę naganą z ostrzeżeniem, by kilka miesięcy później podjąć decyzję o zatarciu kary.
Pełnił mandat poselski w latach 1957-1972 i 1976-1985 (przez sześć kadencji). Był odznaczony m.in. Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1979) oraz Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy.
Źródła:
- Słownik biograficzny zasłużonych działaczy ruchu robotniczego, zweryfikowanych i zamieszkałych w województwie koszalińskim według stanu w dniu 31 marca 1985 roku (pod redakcją Stanisława Kończaka, Stanisława Łukasika, Włodzimierza Smutka i Stanisława Wronowskiego), Komitet Wojewódzki PZPR w Koszalinie, Koszalin 1985
- Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, tom III: K (pod redakcją Feliksa Tycha), Muzeum Niepodległości w Warszawie, Warszawa 1992 (artykuł redakcyjny)
