Władysław Powierza

Z Wikipedii

Władysław Paweł Powierza (ur. 11 sierpnia 1891, majątek Wilkowo pod Wysokiem Mazowieckiem - zm. 17 grudnia 1975, Penrhos, Walia) - oficer piechoty armii rosyjskiej, generał brygady WP.

Studiował rolnictwo w Warszawie. Wcielony do armii rosyjskiej. W czasie I wojny światowej walczył na froncie niemieckim. W l. 1917 - 1918 służył w 3 Dywizji Strzelców I Korpusu Polskiego na Wschodzie (w Rosji).

Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Początkowo w sztabie Dywizji Piechoty Litewsko - Białoruskiej. Kwiecień - grudzień 1919 odbył wojenny kurs Szkoły Sztabu Generalnego. W okresie grudzień 1919 - kwiecień 1920 służył w "Sekcji Wschód" Oddziału III Sztagu Generalnego, kwiecień - czerwiec 1920 oficer łącznikowy w sztabie Naczelnego Wodza, czerwiec - sierpień 1920 szef sztabu 1 dywizji Piechoty Litewsko Białoruskiej, październik 1920 - marzec 1921 pełniący obowiązki szefa Oddziału IV i pełniący obowiązki kwatermistrza I Korpusu Wojsk Litwy Środkowej. W okresie marzec - maj 1921 szef sztabu 2 Dywizji piechoty Litewsko Białoruskiej. major z 1 czerwca 1919. Maj 1921 - październik 1922 szef sztabu 29 Dywizji piechoty, a następnie dowódca batalionu 81 pułku piechoty. W l. 1922 - 1923 odbył kurs doskonalący w Wyższej Szkole Wojennej. Po zakończeniu kursu, do sierpnia 1926 szef sztabu Komendy Obszaru Warownego Wilno. Wrzesień 1926 - październik 1927 pierwszy oficer sztabu Inspektoratu Armii Wilno. Podpułkownik Sztabu Generalnego z 15 sierpnia 1924. W l. 1928 - 1930 zastępca dowódcy 85 pułku piechoty, 1930 - październik 1936 dowódca 62 pułku piechoty. Pułkownik dyplomowany z 1 stycznia 1939. Październik 1936 - wrzesień 1939 dowódca piechoty dywizyjnej 23 Dywizji piechoty, we wrześniu 1939 dowódca 23 Dywizji Piechoty. Walczył w składzie Grupy Operacyjnej "Śląsk".

Po kampanii wrześniowej w niewoli niemieckiej. Po uwolnieniu z niewoli w lipcu 1945, do 1947 zastępca dowódcy 3 Dywizji Strzelców Kresowych w II Korpusie we Włoszech, potem w wielkiej Brytanii. Po demobilizacji osiadł w Walii, gdzie zmarł. Pracował nad dokumentowaniem udziału Polaków w II wojnie światowej. Pochowany w Pwllheli.

Generał brygady z 1 stycznia 1964 mianowany przez Naczelnego Wodza rządu londyńskiego.

Odznaczenia:

• Viltuti Militari 4 i 5 kl.,
• Polonia Restituta 4 kl.,
• Krzyż Walecznych czterokrotnie,
• Krzyż Zasługi złoty,
• Medal Niepodległości

[edytuj] Bibliografia

T. Kryska Karski S. Żurakowski Generałowie Polski Niepodległej wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991 H. P Kosk Generalicja polska t. 2 wyd. Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001