Wałowanie
Z Wikipedii
Wałowanie - zabieg uprawowy wykonywany za pomocą wałów, służących do ugniatania roli, kruszenia brył lub skorupy glebowej oraz do wyrównywania powierzchni pola.
Wałowanie dzieli się na:
- ugniatające – wały gładkie i pierścieniowe,
- kruszące – wał Croskill, Cambridge i Croskill-Cambridge,
- wgłębne – wał Campbella i strunowy.
Wałowanie wykonuje się na gruntach ornych, użytkach zielonych oraz na glebach torfowych.
Podczas zimy w czasie zamarzania gleba torfowa bardzo pęcznieje. Na wiosnę gleba ta, ze względu na małą gęstość, sama nie osiada i dlatego wiele korzeni roślin jest zawieszonych w wolnych przestrzeniach między cząstkami gleby. Szybki odpływ wody powoduje przesychanie górnej warstwy i naraża rośliny na wysychanie. Wałem dociska się darń do podłoża i stwarza dobre warunki do podsiąkania wody. Zabieg ten trzeba wykonać, gdy poziom wody na tyle się obniży, że konie i ciągniki nie pozostawiają głębokich śladów. Wałowanie zbyt mokrej gleby powoduje całkowite wyparcie powietrza i stwarza dogodne warunki dla rozwoju sitów. Z kolei na glebie nadmiernie przesuszonej nawet ciężki wał nie dociśnie darni do podłoża. Łąki i pastwiska położone na glebach torfowych trzeba czasem wałować dwukrotnie w roku - na wiosnę i po pierwszym pokosie.
Duże znaczenie ma wałowanie nowo założonych użytków zielonych. Po tym zabiegu młode rośliny lepiej krzewią, dzięki czemu ruń jest bardziej zwarta i wcześniej można zacząć użytkowanie. Wałowanie wykonywane po pierwszym koszeniu nowych zasiewów skutecznie również niszczy chwasty grubołodygowe. Wałowanie starych darni przeprowadza się za pomocą wałów gładkich lub żebrowanych o masie 1-1,5 tony na 1 m szerokości roboczej narzędzia. W zależności od rodzaju gleby masa wału powinna być regulowana.