Wacław Lipiński
Z Wikipedii
Wacław Lipiński (ur. 28 września 1896 w Łodzi, zm. 4 kwietnia 1949 w komunistycznym więzieniu we Wronkach) - historyk, podpułkownik Wojska Polskiego, działacz antykomunistycznego podziemia niepodległościowego, ps. "Aleksander".
[edytuj] Życiorys
W okresie przed odzyskaniem niepodległości w 1918 roku był organizatorem tajnego skautingu w Łodzi (1911) oraz członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich (1912). W latach 1914 - 1917 był żołnierzem Legionów Polskich a później Polskiej Organizacji Wojskowej. Od 1918 był żołnierzem WP i uczestniczył w walkach o Lwów oraz w wojnie polsko-bolszewickiej (1919-1921).
Pracował w Wojskowym Biurze Historycznym w Warszawie od 1927 roku. W 1936 roku został dyrektorem Instytutu Józefa Piłsudskiego.
W czasie okupacji do 1942 roku przebywał na Węgrzech, a po powrocie do Warszawy współtworzył propiłsudczykowski Konwent Organizacji Niepodległościowych. Od lutego do maja 1944 był więziony przez Niemców.
Od marca 1946 r. stał na czele Komitetu Porozumiewawczego Organizacji Polski Podziemnej jako przedstawiciel Stronnictwa Niezawisłości Narodowej. Na pocz. 1947 r., po rozbiciu Komitetu przez komunistyczne służby bezpieczeństwa, został aresztowany i skazany.
[edytuj] Źródła
- Wielka Encyklopedia PWN, tom XVI, PWN, Warszawa 2003
