Wanda Siemaszkowa
Z Wikipedii
Wanda Felicja Katarzyna Siemaszkowa (nazwisko rodowe: Sierpińska) (ur. 30 grudnia 1867 w Lipowej k. Kobrynia, zm. 6 sierpnia 1947 w Żarnowcu) - polska aktorka, reżyser, dyrektorka teatrów.
Uczęszczała do gimnazjum w Łomży, gdzie stawiała pierwsze kroki na scenie teatralnej w teatrze amatorskim. Stamtąd przeniosła się do Warszawy. Debiutowała 8 października 1887 roku w Krakowie w roli Helenki w przedstawieniu "Dziwak"[1]. Początkowo grała role liryczne, przeważnie polskich dziewcząt. W czasie pobytu w Krakowie wyszła za mąż za Antoniego Siemaszkę, również aktora sceny krakowskiej. Stopniowo wzbogacała swój repertuar o role w sztukach klasycznych i romantycznych, wprowadzała na scenę literaturę polskich autorów (August Kisielewski, Lucjan Rydel). W latach 1924-1926 na zaproszenie Polonii przebywała w Ameryce. Występowała z patriotycznymi przedstawieniami (o odrodzonej Ojczyźnie i bohaterstwie Orląt Lwowskich) i zakładała liczne kółka dramatyczne przy szkółkach parafialnych w celu pielęgnowania mowy polskiej wśród młodego pokolenia polskiej emigracji. Spełniwszy tę misję wróciła do Polski, założyła we Lwowie studio aktorskie, w którym przygotowywała nowe zastępy aktorów. W czasie pierwszej okupacji sowieckiej Lwowa (1939-1941) występowała w polskim Teatrze Dramatycznym, po zajęciu Lwowa przez wojska niemieckie wyjechała do Wieliczki.
Występowała w wielu polskich teatrach, także objazdowych. Była dyrektorką wielu teatrów (m.in. w Bydgoszczy, Warszawie, Lwowie, Poznaniu, Katowicach i - po II wojnie światowej - przez dwa sezony w Rzeszowie). Jej imieniem nazwano Teatr Miejski w Rzeszowie.
