Wiara i Światło
Z Wikipedii
Ruch Wiara i Światło (Association internationale Foi et Lumière; International Association Faith and Light; znany też w Polsce jako Wspólnoty muminkowe) - międzynarodowy ruch związany z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie, utworzony przez dwie osoby: Marie-Helene Matieu i Jean'a Vanier, podczas pielgrzymki do Lourdes w 1971 r. Wiara i Światło jest ruchem świeckim, który rozwinął się i dojrzał w łonie Kościoła Katolickiego, stopniowo uznając swój charakter ekumeniczny.
Spis treści |
[edytuj] Historia ruchu
Wspólnoty Wiary i Światła' wyrosły na gruncie wcześniejszych wspolnot Arki. Camille i Gerard Proffit byli rodzicami dwojga niepełnosprawnych chłopców - Loica i Tadeusza. Pragnęli pojechać razem z dziećmi na pielgrzymkę do Lourdes. Organizatorzy uważali jednak, że obecność takich dzieci będzie przeszkadzała pozostałym pielgrzymom. Samozaparcie rodziców było tak wielkie, że pojechali do Lourdes indywidualnie, ale tam ludzie odwracali wzrok, a w hotelu musieli jadać sami. W tym czasie minęły już 4 lata odkąd istniały domy Arki. Działało też Chrześcijańskie Biuro Osób Niepełnosprawnych, w kórym pomocą służyli Vanier i Marie-Helen Mathieu. Do nich też zwrócili się Camille i Gerard. Narodziła się myśl, aby zorganizować pielgrzymkę z osobami dotkniętymi upośledzeniem, z ich rodzicami oraz przyjaciółmi, którzy ich wspierali. Trzy lata intensywnych przygotowań zaowocowały pielgrzymką na Wielkanoc 1971 roku. Do Lourdes przyjechało 12 tys. pielgrzymów, w tym ok. 4 tys. upośledzonych, którzy przyjechali z 15 krajów. Ta pielgrzymka odmieniła ludzkie serca. Mieszkańcy Lourdes przeszli od postawy lęku do zdziwienia, radości, przyjęcia i otwarcia. Nie potrafili zrozumieć, skąd w tak naznaczonych cierpieniem ludziach jest tyle radości i nadziei. Pielgrzymka wydała liczne owoce. W trakcie jej trwania nawiązały się przyjaźnie i znajomości. Sami rodzice zauważyli u swych dzieci bijące od nich piękno i wewnętrzne bogactwo. Zrozumieli, że w ich życiu jest nie tylko ból, ale i radość. Młodzi ludzie z kolei odkryli swoje powołanie do życia w bliskości z ludźmi upośledzonymi. Po powrocie z Lourdes ludzie ci spotykali się nadal, tworząc małe wspólnoty dzielenia się, świętowania, modlitwy i przyjaźni. W krótkim czasie wspólnoty te zaczęły się rozrastać i powstawały coraz to nowe. Podczas wizyty u Ojca św. Pawła VI, w 1973 roku, otrzymały one formalne potwierdzenie swego powołania jako ruch "Wiara i Światło".
[edytuj] Wiara i Światło w Polsce
W Polsce pierwsze informacje o ruchu Wiara i Światło pojawiły się, gdy w 1972 roku do naszego kraju przyjechał Jean Vanier wraz z kilkoma osobami niepełnosprawnymi na zaproszenie dominikanina, ojca Walentego Potworskiego. Odwiedził wówczas kilka miast. Założycielką pierwszej polskiej wspólnoty była Teresa Breza z Wrocławia, matka Joasi z zespołem Downa. Zainteresowana metodami przygotowania swego dziecka do I Komunii Świętej, dotarła do Francji, gdzie zetknęła się z ruchem Wiara i Światło. W 1978 roku istniała już we Wrocławiu pierwsza wspólnota, skupiająca osoby niepełnosprawne, ich rodziny i przyjaciół. W 1978 roku student Marcin Przeciszewski, spędzając wakacje we Francji, trafił do wspólnoty w Trosly, gdzie spotkał Teresę Brezę, od której dowiedział się o powstaniu takiej wspólnoty we Wrocławiu.W tym samym czasie Joanna Puzyna, Agata Kraszewska i Lucyna Mac gościły we wspólnocie Le Toit (Dach) w Brukseli. Po powrocie do Polski, Marcin z Joasią (obecnie Krupską) i innymi przyjaciółmi założyli pierwszą w Warszawie wspólnotę Wiary i Światła, której inaugurujące spotkanie odbyło się w listopadzie 1978 roku w kościele Świętej Trójcy na Solcu. Ta warszawska wspólnota przybrała nazwę Muminki, nawiązując do książeczek Tove Janson o dobrodusznych stworkach, bardzo kochających swą rodzinę. Nazwę podsunęła mama Marcina. Z czasem ta właśnie nazwa stała się nieoficjalnym określeniem ruchu w Polsce. Odtąd osoby niepełnosprawne nazywane są Muminkami, a ich przyjaciele Paszczakami.
[edytuj] Charakterystyka ruchu
Wspólnota Wiara i Światło to grupa 10-40 osób (upośledzone umysłowo dzieci, młodzież i dorośli ich rodzice i przyjaciele) spotykających się przynajmniej raz w miesiącu na przyjacielskich spotkaniach, dzieleniu się, modlitwie i świętowaniu.
Pomiędzy tymi spotkaniami członkowie wspólnoty nawiązują osobiste więzi.
Zwykle wspólnoty zakorzenione są w lokalnych parafiach i włączają się w życie swego kościoła. Wiara i Światło skupia Chrześcijan różnych wyznań odpowiadając na Jezusową modlitwę Ojcze uczyń aby wszyscy stanowili JEDNO.
Poza regularnymi zebraniami, wspólnoty pdejmują szereg rozmaitych działań zależnie od ich potrzeb, kreatywności członków i Bożej inspiracji. Organizują wakacyjne obozowiska, formacje, pielgrzymki - czas radości i ożywienia dla osób z umysłowym upośledzeniem, czas wytchnienia dla ich rodziców, etc.
