Wierzba wawrzynkowa

Z Wikipedii

Wierzba wawrzynkowa
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Rosopsida
Rząd	wierzbowce
Rodzina	wierzbowate
Rodzaj	wierzba
Gatunek	wierzba wawrzynkowa
Nazwa systematyczna
Salix daphnoides Vill.

Wierzba wawrzynkowa, wierzba wawrzynkolistna (Salix daphnoides) - gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wierzbowatych. Występuje w Azji i Europie. W Polsce w stanie naturalnym występuje głównie w Karpatach, na niżu rzadko spotykana. Roślina dość rzadka.

Spis treści 1 Charakterystyka 2 Zmienność 3 Zastosowanie 4 Bibliografia 5 Przypisy

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój

Krzew lub drzewo o wysokości do 10 m.

Pędy

Roczne gałązki obłe i długie, połyskujące, bez nalotu, koloru czerwonobrunatnego. Starsze gałęzie grube i kruche, pokryte sinoniebieskim woskowym nalotem. Kora po wewnętrznej stronie o cytrynowożółtym kolorze. Pączki wypukłe, duże, zaostrzone.

Liście

Lancetowate lub eliptyczno-lancetowate, zaostrzone, z obu stron nagie (czasami tylko główny nerw jest owłosiony). Mają długość 5-10 cm. Podczas suszenia nie czernieją. Nietrwałe duże przylistki o ukośnie sercowatym kształcie.

Kwiaty

Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kotki o dwubarwnych przysadkach ; dołem jasnych, lub czerwonawych, górą czarniawych. Kotki bez szypułek, o szerokojajowatych przysadkach, duże, zwykle po kilka razem. W kwiatach żeńskich słupki siedzące, lub na bardzo krótkich trzonkach, zalążnia słupka przylegająco, gęsto owłosiona, znamię dwudzielne, krótsze od szyjki i wyraźnie łukowato rozchylone. Kotki męskie bezszypułkowe, o szerokości ok. 17 mm i długości do 5 cm, o przysadkach owłosionych głównie na brzegach. Młode kotki całkowicie otulone białymi, jedwabistymi włosami. Kwiaty męskie z 1 wydłużonym miodnikiem, o pręcikach różnej długości, z wolnymi nitkami i żółtymi pylnikami. Kwitnie od marca do kwietnia, przed rozwojem liści. Roślina miododajna i owadopylna.

Owoc

Torebka . Nasiona rozsiewane przez wiatr.

Biotop, wymagania

Nadmorskie wydmy, brzegi wód. Preferuje gleby piaszczyste. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku zespołów (All.) Salicion eleagni^[1].

[edytuj] Zmienność

Tworzy mieszańce z gatunkami: wierzba czerniejąca , w. iwa , w. krucha, w. purpurowa, w. płożąca, w. rokita w. szara, w. siwa, w. wiciowa^[2].

[edytuj] Zastosowanie

Czasami uprawiana jako roślina ozdobna, lub do nasadzeń krajobrazowych. Używana również do obsadzania piaszczystych nieużytków (np. żwirowisk).

[edytuj] Bibliografia

Przypisy