Wierzba siwa

Wierzba siwa

Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Rosopsida
Rząd	wierzbowce
Rodzina	wierzbowate
Rodzaj	wierzba
Gatunek	wierzba siwa
Nazwa systematyczna
Salix eleagnos Scop.
Synonimy
S. elaeagnos Scop. S. incana Schrank
Galeria zdjęć i grafik

Wierzba siwa (Salix eleagnos) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wierzbowatych. Występuje w Europie i Azji. W Polsce tylko w Karpatach. Czasami można spotkać formy zdziczałe, pochodzące z uprawy (ergazjofigofity) także poza Karpatami.

Spis treści

Pokrój: Przeważnie krzew, rzadziej drzewo, o wysokości do 6 m i o wzniesionych i odstających gałęziach.

Pęd: Roczne gałązki czerwonawe, starsze delikatnie, szaro omszone.Pączki przylegające, bardzo blisko siebie ( co ok. 1 cm), okryte jedną łuską.

Liście: Równowąskolancetowate, o długości 8-12 cm i szerokości ok. 1 cm. Końce liści zaostrzone, brzegi podwinięte i na szczycie delikatnie piłkowane, bez przylistków. Górą ciemnozielone, spodem kutnerowato owłosione, srebrzyste. Nerw środkowy żółtawy.

Kwiaty: Roślina dwupienna, kwiaty zebrane w kwiatostany zwane kotkami. Kotki żeńskie o długości do 6 cm i szerokości 0,8 cm, na wyraźnych szypułkach, zgięte. Mają jednobarwne |przysadki (żółte). W kwiatach żeńskich słupki nagie, na krótkim trzonku z wyraźną szyjką i podzielonymi znamionami. Kotki męskie o długości do 3 cm i szerokości 0,6 cm, wyrastają na szypułce o długości 0,5 cm. Mają przysadki dwubarwne, na szczycie czerwono lub brązowo nabiegłe, nagie, lub na brzegu orzęsione. Kwiaty męskie z jednym miodnikiem i dwoma owłosionymi dołem pręcikami o żółtych pylnikach. Nitki pręcików zrośnięte co najwyżej do połowy długości. Roślina miododajna i owadopylna, kwitnie od kwietnia do maja.

Biotop, wymagania: Rośnie nad górskimi potokami w Karpatach. W Tatrach sięga do regla górnego. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Salicion eleagni i Ass. Salici-Myricarietum^[1].

Tworzy mieszańce z gatunkami: wierzba iwa (S. caprea), wierzba purpurowa (S. purpurea), wierzba rokita (S. rosmarinifolia), wierzba szara (S. cinerea), wierzba uszata (S. aurita), wierzba wawrzynkowa (S. daphnoides), wierzba wiciowa (S. viminalis)^[2].

Roślina uprawna : często uprawiana, jako roślina ozdobna, szczególnie do zadrzewień krajobrazowych.
Jest jednym z gatunków roślin energetycznych.

Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.