Wiesław Stanisławski
Z Wikipedii
Wiesław Stanisławski (ur. 15 listopada 1909 w Lublinie, zm. 4 sierpnia 1933 w Tatrach) - jeden z najwybitniejszych taterników lat 30. XX wieku.
W Tatrach pojawił się po raz pierwszy w 1925 i następnie w każdym letnim sezonie i w kilku zimowych przyjeżdżał w Tatry.
Pierwszy jego większy sukces to pokonanie w 1928 wraz z Justynem Wojsznisem zachodniej ściany Kościelca nową drogą w linii bezskutecznych ataków innych taterników. Przy próbie jej powtórzenia, rok później, zginął Mieczysław Świerz.
W 1929 wraz z Bronisławem Czechem pokonują północną ścianę Żabiego Konia co okazało się być zdarzeniem przełomowym w historii taternictwa.
W 1930 podczas przejścia wschodniej ściany Mnicha stosuje jako pierwszy technikę hakową stając w pętlach zawieszonych w hakach.
W 1932 pokonuje największe urwisko tatrzańskie - północną ścianę Małego Kieżmarskiego Szczytu.
Zginął w wieku 24 lat podczas próby wspinaczki na zachodniej ścianie niepozornego Kościółka w dolinie Batyżowieckiej. Razem z nim śmierć poniósł jego partner Witold Wojnar. Został pochowany w Warszawie.
Stanisławski ogłosił liczne wspomnienia ze swych wycieczek m.in Zrobiliśmy Małą Śnieżną, Nowa skala trudności najtrudniejszych dróg tatrzańskich czy Taternictwo Polskie.
W roku swojej śmierci ukończył studia handlowe.
