Wilhelm Friedemann Bach
Z Wikipedii
Wilhelm Friedemann Bach (22 listopada 1710, Weimar - 1 lipca 1784, Berlin) to kompozytor niemiecki.
Najstarszy syn Jana Sebastiana Bacha. Mieszkał w Dreźnie i w Halle i z tego powodu znany też jest jako "Bach drezdeński" lub "Bach hallski".
W przeciwieństwie do innych członków rodziny wiódł próżniacze i pełne przygód życie, a jego kariera była ciągiem niewykorzystanych możliwości. Urodził się w Weimarze, uczył u swojego ojca w Lipsku, w 1733 został mianowany organistą kościoła św. Zofii w Dreźnie, a w 1747 został dyrektorem muzycznym i organistą w Liebfrauenkirche w Halle. Z ostatniego stanowiska musiał zrezygnować w 1764 i odtąd, mimo że podziwiano jego grę na organach, nie mógł znaleźć stałego zajęcia i tułał się aż do śmierci w 1784. Wśród jego kompozycji, z których niewiele zostało wydrukowanych, znajdują się kantaty kościelne i utwory instrumentalne, z których najbardziej nowatorskie są sonaty, polonezy i fantazje na fortepian oraz sekstet na smyczki, klarnet i rogi. W.F. Bach jest przedstawicielem sentymentalizmu w muzyce (tzw. niem. empfindsamer Stil), w jego muzyce współistnieją zarówno elementy nowego stylu galant jak i odchodzącego już w przeszłość baroku.
