Willebrord Snell

Z Wikipedii

Willebrord Snell (1580 - 30 października 1626) znany także jako Snellius lub Snel van Royen - holenderski astronom i matematyk. Najbardziej znany ze swojego prawa refrakcji, zwanego też prawem Snella.

Urodził się w Lejdzie. W 1613 zastąpił swojego ojca Rudolpha Snella (1546—1613) na stanowisku wykładowcy matematyki na tamtejszym uniwersytecie. W 1615 zaproponował i wdrożył do praktyki nową metodę wyliczania promienia Ziemi. Polegała ona na policzeniu odległości między dwoma punktami o tej samej długości geograficznej dzięki triangulacji. W 1617 opublikował pracę Eratosthenes Batavus (Holenderski Eratostenes), opisującą tę metodę i jej wynik dla dwóch miast Alkmaar i Bergen op Zoom, różniących się o stopień w szerokości geograficznej - policzona przez niego odległość to 107,395 km, podczas gdy faktyczna wynosi około 111 km. Dał się znać także w matematyce wymyślając nową metodę obliczania liczby π, która była najlepszą od czasów antycznych. Prawo załamania odkrył w 1621 roku. Zmarł w Lejdzie w 1626 roku. Jeden z kraterów na Księżycu zastał nazwany Snellius dla uczczenia jego dokonań.

Publikacje:

• Eratosthenes Batavus (1617)
• Cyclometria sive de circuli dimensione (1621)
• Tiphys Batavus (1624)
• Coeli et siderum in eo errantium observationes Hassiacae (1618) - współautor
• Doctrina triangulorum - opulikowana po jego śmierci

[edytuj] Linki zewnętrzne

• (en) John J O'Connor; Edmund F. Robertson Willebrord Snell w MacTutor History of Mathematics archive