William Godfrey
Z Wikipedii
William Godfrey (ur. 25 września 1889 w Liverpoolu, zm. 22 stycznia 1963 w Londynie), angielski duchowny katolicki, dyplomata watykański, przedstawiciel Stolicy Apostolskiej w Polsce, później arcybiskup Liverpoolu i Westminster, kardynał.
Kształcił się w Ushaw College w Durham, następnie wyjechał do Rzymu, gdzie przyjął święcenia kapłańskie 28 października 1916 i kontynuował studia na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim (1916-1918). Po studiach powrócił do Wielkiej Brytanii i pracował jako duszpasterz w archidiecezji liverpoolskiej oraz wykładał w Ushaw College. W październiku 1930 został obdarzony tytułem papieskiego prałata domowego. W latach 1930-1938 był rektorem Kolegium Angielskiego w Rzymie.
W 1935 został powołany do Papieskiej Komisji na Malcie, 1938 był wizytatorem apostolskim seminariów i kolegiów katolickich w Anglii, Walii i na Malcie. Uczestniczył w ceremonii koronacyjnej króla Anglii Jerzego VI (1937).
21 listopada 1938 został mianowany arcybiskupem tytularnym Cio (Cius) oraz delegatem apostolskim w Wielkiej Brytanii, Gibraltarze, na Malcie i Bermudach. Przyjął sakrę biskupią 21 grudnia 1938 w Rzymie z rąk kardynała Raffaele Rossiego, sekretarza watykańskiej Kongregacji ds. Konsystorza. W 1943 został dodatkowo mianowany charge d'affaires Stolicy Świętej w Polsce.
10 listopada 1953 przeniesiony z pracy dyplomatycznej na arcybiskupstwo Liverpoolu, a 3 grudnia 1956 na stolicę arcybiskupią Wetsminster. Na pierwszym konsystorzu papieża Jana XXIII został wyniesiony do godności kardynalskiej (15 grudnia 1958), z tytułem prezbitera SS. Nereo ed Achilleo. Wśród biskupów, kórym udzielił sakry biskupiej, znaleźli się m.in. przyszli kardynałowie Gordon Joseph Gray i John Carmel Heenan, a także arcybiskup Cardiff, John Aloysius Murphy.
Brał udział w I sesji Soboru Watykańskiego II, w przerwie między sesjami soborowymi zmarł. Został pochowany w katedrze westminsterskiej w Londynie.
Pochodził ze starego irlandzkiego rodu. Jedna jego linia otrzymała w 1785 r. tytuł baroneta irlandzkiego. Przedstawiciel innej zaś stał się protoplastą polskiej gałęzi tej rodziny. Miało to mieć miejsce po 1651 r., kiedy podczas brutalnej pacyfikacji Irlandii przez Cromwella jakiś Godfrey opuszcza Anglię i już do niej nie wraca. Tak - według legendy herbowej miał zostać zapoczątkowany polski ród Godfrey, który w okresie carskich represji utracił szlachectwo i przybrał spolszczone formy nazwiska: Godfreyow i Godfrejów.
