Wincenty Kraśko
Z Wikipedii
Wincenty Kraśko (ur. 1 czerwca 1916 w Kotowiczach, Wileńszczyzna, zm. 10 sierpnia 1976 w Koszalinie) - działacz państwowy, prawnik, dziennikarz.
Był synem robotnika rolnego; ukończył studia na Uniwersytecie Wileńskim (1938). Członek PPR, następnie PZPR, zajmował wiele funkcji w kierownictwie lokalnym i centralnym partii - członek Komitetu Centralnego (od 1959), sekretarz (1954-1956) i I sekretarz (1956-1960) Komitetu Wojewódzkiego w Poznaniu, kierownik Wydziału Kultury KC (1960-1971), sekretarz KC (od 1974).
1945-1954 pracował w redakcji "Dziennika Bałtyckiego", następnie kierował pismami partyjnymi, był redaktorem naczelnym "Kuriera Szczecińskiego", "Słowa Ludu" (Kielce), "Gazety Poznańskiej". W okresie 16.IV.1951-30.IX.1952 pełnił funkcję redaktora naczelnego pierwszego powojennego dziennika w Poznaniu "Głosu Wielkopolskiego".
1971-1972 wicepremier, od 1972 członek Rady Państwa; w marcu 1976 wybrany do Rady Państwa na kolejną kadencję, zmarł po kilku miesiącach.
Był posłem na Sejm od 1957, w kadencji VI (1972 - do marca 1976) przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych. Od lipca 1972 prezes Rady Naczelnej Towarzystwa Łączności z Polonią Zagraniczną "Polonia".
Jego wnukiem jest reporter telewizyjny Piotr Kraśko.