Wincenty Wierzejewski
Z Wikipedii
Wincenty Wierzejewski (ur. 29 listopada 1889 r. w Poznaniu - zm. 8 września 1972 r. w Leeds) - polski wojskowy (podpułkownik), działacz harcerski, członek Polskiej Organizacji Wojskowej. Uzywał pseudonimów Józef, Jerzy Warecki, Skaut, Orsza, Poznański.
Spis treści |
[edytuj] Wczesne lata
W latach młodości Wierzejewski był członkiem Towarzystwa Samokształceniowego Młodzieży "Iskra". Później przeniósł się do Krakowa, gdzie w 1907 roku rozpoczął edukację na Akademii Sztuk Pięknych. Studiował tam malarstwo i sztuki zdobnicze. W 1910 roku zmuszony był jednak powrócić do Poznania, konieczna do odbycia była służba wojskowa w armii Niemiec.
[edytuj] Działalność niepodległościowa i kariera wojskowa
W 1912 roku Wierzejewski został jednym z założycieli pierwszego w Wielkopolsce zastępu skautowego "Poznań". Wkrótce potem, w miarę przybywania młodych ludzi, zastęp stał się drużyną, a potem hufcem "Piast", którego komendantem został właśnie Wierzejewski. W tym czasie skauci wielkopolscy prowadzili już tajne przygotowania do wybuchu ewentualnego powstania przeciwko Niemcom. W tym celu nawiązali kontakt ze Związkiem Walki Czynnej (ZWC).
Później Wierzejewski był jednym z organizatorów Polskiej Organizacji Wojskowej w zaborze pruskim. Po wybuchu walk, dowodził kompanią skautów, która zdołała oswobodzić z rąk niemieckich Fort Grollmana w Poznaniu. Jego ówcześni podwładni w późniejszym czasie dali początek 1. Pułkowi Strzelców Wielkopolskich (później był to 55. Pułk Piechoty z Leszna). Wierzejewski brał także udział w walkach na wschodzie: w 1919 - walki o Lwów, a później w wojnie polsko-bolszewickiej (był jednym z żołnierzy armii generała Daniela Konarzewskiego).
W 1925 roku Wierzejewski ukończył Centralną Szkołę Gimnastyki i Sportu, po czym objął dowództwo nad kompanią w Szkole Podchorążych Piechoty nr 7 w Śremie. Od 1932 do 1935 roku znajdował się w Gdańsku, na Westerplatte, gdzie dowodził kompanią wartowniczą. Tam też zapewnił jej broń ciężką, która później bardzo przydała się obrońcom w czasie niemieckiej napaści. Następnie do 1939 roku był członkiem Dowództwa Okręgu Korpusu (DOK) VII Poznań. Zajmował się wówczas tworzeniem zalążków konspiracyjnych organizacji oporu i dywersji (Tajna Organizacja Wojskowa) na wypadek niemieckiej inwazji. tuż przed samą wojną, w sierpniu 1939 roku znalazł się w Sztabie Głównym Wojska Polskiego.
Po klęsce wrześniowej znalazł się na emigracji, gdzie kontynuował karierę wojskowego. Był jednym z żołnierzy I Korpusu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Organizował także I Brygadę Strzelców, mającą siedzibę m.in. w Szkocji. Po wojnie pozostał w Anglii. Tam do śmierci oddawał się swojemu hobby - malarstwu.
[edytuj] Odznaczenia
- Krzyż Virtuti Militari V kl.
- Krzyż Niepodległości z Mieczami
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaka "Wdzięczności" (za zasługi dla harcerstwa)
- Wielkopolski Krzyż Powstańczy (pośmiertnie)
