Witold Hensel

Z Wikipedii

Witold Hensel (ur. 29 marca 1917) - polski archeolog, mediewista, prof. zw. dr hab. czł. rzecz. PAN (emerytowany). W latach 1951 - 1956 profesor na Uniwersytecie Poznańskim, od 1954 na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1954 dyrektor Instytutu Historii Kultury Materialnej PAN w Warszawie (obecnie Instytut Archeologii i Etnografii PAN). Współpracownik poznańskiej szkoły archeologicznej kierowanej przez profesora Józefa Kostrzewskiego. Współorganizator i pierwszy Prezes Unii Archeologii Słowiańskiej w latach 1965-1967. Od roku 1965 członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk. Na Uniwersytecie Poznańskim współdziałał m.in. z profesorami Kazimierzem Tymienieckim, Gerardem Labudą, Henrykiem Łowmiańskim oraz Janem Czekanowskim.

Kierownik badań archeologicznych w Polsce (Poznań od 1954 do 1989, Kruszwica), Bułgarii, Francji oraz Algierii. Był posłem IX kadencji na sejm PRL od 13 października 1985 do 3 czerwca 1989 z ramienia Stronnictwa Demokratycznego.

Był redaktorem naczelnym periodyku PAN pt. Archaeologia Polona.

Doktor honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza (17 listopada 1986). Był mężem Marii Hensel, a ich dziećmi są były Szef Kancelarii PAN i specjalista od archeometalurgii dr.inż. Zdzisław Hensel, oraz starszy kustosz Muzeum Historycznego m.st. Warszawy, Barbara Hensel-Moszczyńska. Na dorobek naukowy profesora Hensla składa się m.in. ponad 800 prac i publikacji.

W październiku 2007 roku w wieku 90 lat Witold Hensel otrzymał medal "Lux et Laus", przyznawany przez Stały Komitet Mediewistów Polskich za wyjątkowe zasługi w badaniach historycznych^[1].

[edytuj] Publikacje (wybrane)

• Polska starożytna, 1988, ISBN 83-04-02172-2
• Polska przed tysiącem lat 1964 Wyd. Ossolineum
• Archeologia o początkach miast słowiańskich. Wrocław, 1963
• Studia i materiały do osadnictwa Wielkopolski wczesnohistorycznej (t. 1-7 ) 1850 - 1987
• Słowiańszczyzna wczesnośredniowieczna, 1987
• Kłamstwa nauki niemieckiej o Słowianach, Warszawa 1947.

Przypisy