Współczynnik Poissona
Z Wikipedii
| Materiał | Współczynnik Poissona |
|---|---|
| Guma | ~ 0.50 |
| Magnez | 0.35 |
| Tytan | 0.34 |
| Miedź | 0.33 |
| Aluminium | 0.33 |
| Glina | 0.30-0.45 |
| Stal nierdzewna | 0.30-0.31 |
| Stal | 0.27-0.30 |
| Żeliwo | 0.21-0.26 |
| Piasek | 0.20-0.45 |
| Beton | 0.20 |
| Szkło | 0.18-0.3 |
| Korek | ~ 0.00 |
Współczynnik Poissona (υ) jest stosunkiem odkształcenia poprzecznego do odkształcenia podłużnego przy osiowym stanie naprężenia. Współczynnik Poissona jest wielkością bezwymiarową i nie określa sprężystości materiału, a jedynie sposób w jaki się on odkształca.
Jeżeli w przypadku materiału izotropowego w rozpatrywanym punkcie ciała wyróżnimy kierunek m i jeżeli w tym punkcie jedynie naprężenie σm ≠ 0 (zaś pozostałe składowe naprężenia są równe zero), to współczynnik Poissona:
gdzie: ε - odkształcenie, n - dowolny kierunek prostopadły do m
Jeżeli pręt o średnicy d (lub dowolnym innym charakterystycznym wymiarze, np. szerokości) i długości L zostanie poddany rozciąganiu tak, że wydłuży się o ΔL, to jego średnica zmieni się (zmniejszy się, stąd wartość ujemna) o:
Wzór ten jest słuszny w przypadku małych odkształceń. Jeżeli odkształcenia są znaczne (patrz: duże odkształcenia), to dokładniejsze wyniki daje wzór (w założeniu υ=const):
Powyższe wzory są jednym ze sposobów bezpośreniego pomiaru współczynnika Poissona w statycznej próbie rozciągania, chociaż ze względu na niewielkie odkształcenia jest to metoda niedokładna.
Ze względu na zależność opisującą stosunek współczynnika Poissona do modułu Younga i modułu Helmholtza można określić, że:
