Wysoczyzna Łaska
Z Wikipedii
Wysoczyzna Łaska | |
Prowincja | Niż Środkowoeuropejski |
Podprowincja | Niziny Środkowopolskie |
Makroregion | Nizina Południowowielkopolska |
Mezoregion | Wysoczyzna Łaska |
Zajmowane jednostki administracyjne |
województwo łódzkie |
Wysoczyzna Łaska - mezoregion fizycznogeograficzny w środkowej Polsce, stanowiący południowo-wschodnią część Niziny Południowowielkopolskiej. Od wschodu graniczy z Kotliną Sieradzką, od południa z Kotliną Szczercowską, od zachodu z Wysoczyzną Bełchatowską i Wzniesieniami Łódzkimi, od północy z Kotliną Kolską i Równiną Łowicko - Błońską.
Wysoczyzna Łaska jest denudacyjną równiną morenową o wysokości do 213 m n.p.m. W krajobrazie występują ciągi wydm oraz pagóry morenowe. Na wschodnim skraju regionu, na pograniczu ze Wzniesieniami Łódzkimi leży stolica województwa - Łódź.
Miasta leżące na Wysoczyźnie Łaskiej: Pabianice, Zduńska Wola, Łask, Aleksandrów Łódzki, Konstantynów Łódzki, Zelów, Poddębice i Szadek.
Wysoczyzna Leszczyńska • Wysoczyzna Kaliska • Dolina Konińska • Kotlina Kolska • Wysoczyzna Kłodawska • Równina Rychwalska • Wysoczyzna Turecka • Kotlina Sieradzka • Wysoczyzna Łaska • Kotlina Grabowska • Wysoczyzna Złoczewska • Kotlina Szczercowska • Wysoczyzna Wieruszowska