Wysoczyzna Złoczewska
Z Wikipedii
Wysoczyzna Złoczewska | |
Prowincja | Niż Środkowoeuropejski |
Podprowincja | Niziny Środkowopolskie |
Makroregion | Nizina Południowowielkopolska |
Mezoregion | Wysoczyzna Złoczewska |
Powierzchnia • ogółem • w Polsce |
1 187 km² 1 187 km² |
Zajmowane jednostki administracyjne |
Polska: woj. łódzkie woj. wielkopolskie |
Wysoczyzna Złoczewska (318.22) - mezoregion fizycznogeograficzny w środkowej Polsce, stanowiący południową część Niziny Południowowielkopolskiej. Region graniczy od północy z Wysoczyzną Turecką, od zachodu z Kotliną Grabowską, od południa z Wysoczyzną Wieruszowską i Wyżyną Wieluńską, od południowego-wschodu z Kotliną Szczercowską a od północnego-wschodu z Kotliną Sieradzką. Wysoczyzna Złoczewska leży głównie na obszarze woj. łódzkiego, tylko fragmentarnie w woj. wielkopolskim.
Mezoregion jest równiną morenową położoną w międzyrzeczu górnego biegu Warty i Prosny. Wzdłuż południkowego wododziału tych rzek występują tu góry-świadki kemów i moren czołowych (do 206 m n.p.m.) z okresu zlodowacenia warciańskiego. Gleby regionu to głównie bielicoziemy i gleby rdzawe. Wysoczyzna Złoczewska ma mieszany charakter rolniczo-leśny.
Jedynymi ośrodkami miejskimi regionu są Złoczew i Błaszki, ponadto leżą tu wsie Lututów, Czarnożyły, Brąszewice, Brzeźnio, Ostrówek, Wróblew i Biała.
Bibliografia
- J. Kondracki, Geografia regionalna Polski, PWN, Warszawa 2002 (ISBN 83-01-13897-1)
- Słownik geograficzno-krajoznawczy Polski, PWN, Warszawa 1998, (ISBN 83-01-12677-9)
Wysoczyzna Leszczyńska • Wysoczyzna Kaliska • Dolina Konińska • Kotlina Kolska • Wysoczyzna Kłodawska • Równina Rychwalska • Wysoczyzna Turecka • Kotlina Sieradzka • Wysoczyzna Łaska • Kotlina Grabowska • Wysoczyzna Złoczewska • Kotlina Szczercowska • Wysoczyzna Wieruszowska