Wzgórza Strzegomskie

Z Wikipedii

Wzgórza Strzegomskie
Megaregion	Pozaalpejska Europa Środkowa
Prowincja	Masyw Czeski
Podprowincja	Sudety z Przedgórzem Sudeckim
Makroregion	Przedgórze Sudeckie
Mezoregion	Wzgórza Strzegomskie

Wzgórza Strzegomskie (niem. Striegauer Berge) (332.11) – wzgórza w południowo-zachodniej Polsce na Przedgórzu Sudeckim

Spis treści 1 Położenie 2 Opis 2.1 Budowa geologiczna 2.2 Krajobraz 2.3 Rzeźba 3 Klimat 4 Wody 5 Ciekawostki

[edytuj] Położenie

Wzgórza położone są na najbardziej wysuniętym na północny zachód krańcu Przedgórza Sudeckiego, pomiędzy dolinami Nysy Szalonej i Strzegomki. Na południowym zachodzie od Sudetów oddzielone są Obniżeniem Podsudeckim, od strony zachodniej graniczą z Równiną Chojnowską, na północnym zachodzie na małym odcinku graniczą z Równiną Legnicką, w kierunku północnego wschodu łagodnie przechodzą w Równinę Wrocławską a od południowego wschodu graniczą z Równiną Świdnicką.

[edytuj] Opis

Wzgórza wg podziału fizycznogeograficznego Jerzego Kondrackiego i W. Walczaka – mezoregion o powierzchni ok. 513 km², wchodzący w skład Przedgórza Sudeckiego. Stanowią najniższą częścią Przedgórza a z powodu otaczających je równin, wyglądają dość imponująco, Najwyższym wzniesieniem jest Krzyżowa Góra. We Wzgórzach wyróżnia się trzy pasma: pasmo południowe – najwyższe, zbudowane z granitu, pasmo środkowe – ciągnące się na północ od linii Rogoźnica-Goczałków Górny-Jaroszów, w którym dominują kopulaste wierzchołki dochodzące do 288 m oraz pasmo północne – najniższe.

[edytuj] Budowa geologiczna

Pod względem geologicznym wzgórza obejmują fragment bloku przedsudeckiego. Stanowi je płaska granitowa intruzja wieku karbońskiego, w obrębie zmetamorfizowanych łupków paleozoicznych, przebita żyłami bazaltu, który tworzy kulminacje szczytowe w postaci izolowanych garbów osiągających prawie 360 m wysokości. Skały krystaliczne (granity, hornfelsy, łupki łyszczykowe, fyllity) pokrywa płaszcz skał osadowych – mułki, iły z cienkimi wkładkami węgli brunatnych, kaoliny, gliny, piaski i lessy.

[edytuj] Krajobraz

Krajobraz wzgórz przedstawia krajobraz pogórza niskiego. Najwyższe wzniesienia nie przekraczają 360 m n.p.m. Obszar, słabo porośnięty lasem, w którym dominują wzgórza porośnięte lasami mieszanymi, na których występują wychodnie skalne. Jest to teren zaludniony, większość obszaru zajmują pola uprawne i łąki. Krajobraz przeobrażony, w znacznym stopniu zurbanizowany. Obszar obniżenia jest ciekawy przyrodniczo i krajobrazowo, o wspaniałych widokach. Wzdłuż koryt rzek ciągną się pasy zieleni z drzew liściastych, liczny jest również starodrzew w formie przydomowych nasadzeń. Charakterystyczne, zwłaszcza w południowej części, są liczne kamieniołomy, w których wydobywa się granit, bazalt i kaoliny.

[edytuj] Rzeźba

Cały obszar pasma jest górzysty, pofałdowany, poprzecinany głębokimi korytami rzek na segmenty z wyraźnie zaznaczonymi wzniesieniami, o kopulastych zalesionych szczytach.

[edytuj] Klimat

Klimat kształtuje się nieco odmiennie niż na pozostałych obszarach Dolnego Śląska, stanowi swoisty mikroklimat obejmujący szczególnie Górę Krzyżową, którą porasta niespotykana w tej strefie ciepłolubna roślinność. Z jednej strony oddziałują na klimat wiatry południowo-zachodnie z kierunku Gór Sowich i Karkonoszy, a przede wszystkim charakterystyczne dla Sudetów i Dolnego Śląska wiatry fenowe. Na wzgórza przedostaje się, jako prąd suchy i bardzo ciepły. Na terenie wzgórz występuje przewaga deszczów letnich, powodowana przez masy wilgotnego powietrza przechodzące na Przedgórze Sudeckie przez Bramę Morawską. Średnioroczne opady wynoszą ok. 600 mm wody. Najniższe temperatury notuje się w styczniu, najwyższe w lipcu. Panujący mikroklimat ma korzystny wpływ na produkcję rolniczą.

[edytuj] Wody

Wzgórza Strzegomskie należą do zlewiska Morza Bałtyckiego, położone są w dorzeczu Odry, między rzekami Strzegomką i Nysą Szaloną (dopływem Kaczawy) zbierające wody ze wzgórz.

[edytuj] Ciekawostki

• Wzgórza Strzegomskie zwane są "Górami wyspowymi".
• Z krajobrazu wzgórz znika powoli bazaltowa Góra Szeroka, która eksploatowana przez dziesiątki lat, zachowała już tylko szczątkową formę.
• W okolicy wzgórz 4 czerwca 1745 roku miała miejsce jedna z bitew wojen śląskich – bitwa pod Dobromierzem.