Yossi Beilin

Z Wikipedii

Yossi Beilin ur. 1948

Przewodniczący
Przynależność polityczna	Meretz-Yachad
Minister sprawiedliwości w rządzie Ehuda Baraka
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Okres urzędowania	od 1999 do 2001
Poprzednik	Tzachi Hanegbi
Następca	Meir Sheetrit
Minister ekonomii i planowania w II rządzie Szimona Peresa
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Okres urzędowania	od 1995

Dr Yossef ("Yossi") Beilin (hebr. יוסי ביילין; ur. 12 czerwca 1948 roku) polityk izraelski, członek Knessetu, były minister spraw zagranicznych i minister sprawiedliwości w rządzie Partii Pracy. Obecnie przewodniczący ugrupowania Meretz-Yachad. Najbardziej znany z powodu dużego udziału w konferencji pokojowej w Oslo, współtwórca porozumień z Genewy, a także zaangażowany w proces pokojowy w ogóle.

[edytuj] Kariera polityczna

Większość jego kariery politycznej, od 1977 do 2003 związana jest z Partią Pracy. Był jej rzecznikiem w latach 1977-1984. Był sekretarzem gabinetu do 1986 roku oraz dyrektorem generalnym w ministerstwie spraw zagranicznych w latach 1986-1988. W 1988 roku został wybrany do Knessetu, w którym zasiadał do 1999 roku. W tym czasie był wiceministrem finansów (1988-1990) i wiceministrem spraw zagranicznych (1992-1995); przełożonym Beilina był wtedy Szimon Peres. Potem pełnił mniej eksponowane stanowisko w ministerstwie ekonomii i planowania (1995), był także ministrem w biurze premiera 1996. W 1995 przez krótki czas był ministrem sprawiedliwości.

W 2003 roku zaoferowano mu bardzo niską pozycję na liście wyborczej Partii Pracy, co uniemożliwiało w praktyce dostanie się do Knessetu. Razem z Yaelem Dayanem opuścił szeregi tego ugrupowania i wstąpił do partii Meretz, gdzie został przyjęty entuzjastycznie, ale nie objął tam żadnego eksponowanego stanowiska. Po wyborach założył ruch Schachar, który zjednoczył się z Meretz, tworząc Meretz-Yachad.

Jego udział w procesie pokojowym jest najchlubniejszym wydarzeniem w jego karierze. Wspierany przez Szimona Peresa, zainicjował tajne negocjacje w 1992 roku, które doprowadziły do podpisania porozumień z Oslo w 1993 roku. Z powodu bliskiej znajomości z Peresem, został nazwany jego "pudlem". Określenie to ukuł ówczesny rywal Peresa w łonie partii, Icchak Rabin.

Razem z Mahmudem Abbasem podpisał w 1995 roku porozumienie nazywane "Beilin-Abu Mazen", proponujące ostateczne zakończenie konfliktu. W latach 1992-1995 przewodził izraelskiej delegacji uczestniczącej w multilateralnych negocjacjach w czasie procesu pokojowego. W 2001 roku uczestniczył w izraelsko-palestyńskich rozmowach w Tabie, a także podpisał porozumienia z Genewy, razem z Yasserem Abd Rabbo.

Beilin jest zwolennikiem "kapitalizmu z ludzką twarzą", co nie przeszkodziło mu wstąpić do w większości socjalistycznego Meretzu. Rzadko publicznie wypowiada się na tematy socjalne, zamiast tego promuje negocjacje z Palestyńczykami. Z tego powodu tym dziwniejsze wydaje się jego zwycięstwo w wyborach na przewodniczącego partii nad Ranem Cohenem, w których zazwyczaj liczyły się poglądy kandydatów na kwestie socjoekonomiczne.

Beilin jest także jednym z założycieli Fundacji Współpracy Ekonomicznej (pozarządowej organizacji wspierającej współpracę ekonomiczną z Palestyńczykami).