Zatrucie glikolem etylenowym

Z Wikipedii

	Efekt toksyczny rozpuszczalników organicznych
()
ICD-10:	T52
T52.0 {{{X.0}}}
T52.1 {{{X.1}}}
T52.2 {{{X.2}}}
T52.3 Glikole
T52.4 {{{X.4}}}
T52.5 {{{X.5}}}
T52.6 {{{X.6}}}
T52.7 {{{X.7}}}
T52.8 {{{X.8}}}
T52.9 {{{X.9}}}

Zatrucie glikolem etylenowym - do zatrucia dochodzi poprzez omyłkowe lub samobójcze wypicie płynu zawierającego glikol etylenowy, zawarty np. w niezamarzającym płynie chłodniczym stosowanym w samochodach takim jak "Borygo".

Glikol etylenowy ulega w organizmie metabolizowaniu poprzez dehydrogenazę alkoholową. Produktami przemiany są aldehyd glikolowy, kwas glikolowy, kwas glioksalowy, a także kwas szczawiowy. W moczu osób zatrutych stwierdza także niewielkie ilości formaldehydu, świadczące o tym, że glikol ulega także przemianie do kwasu mrówkowego.

W przebiegu zatrucia dochodzi do rozwoju kwasicy metabolicznej, a także uszkodzenia nerek, wątroby i mózgu.

Glikol etylenowy łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego. Początkowe objawy zatrucia to bóle i zawroty głowy, później dołączają się bóle brzucha, wymioty, czasem biegunka. Po okresie pobudzenia przypominającym upojenie alkoholowe, dochodzi do działania depresyjnego na ośrodkowy układ nerwowy i wystąpienia śpiączki z przyśpieszonym i pogłębionym oddechem.

Przyjmuje się, że dawką śmiertelną może być około 100 ml.

Decydujące dla rozpoznania tego zatrucia jest badanie zawartości glikolu etylenowego we krwi lub moczu.

[edytuj] Postępowanie

Odtrutką w zatruciach glikolem etylenowym jest alkohol etylowy.

• U osób przytomnych podaje się 50-80 ml 40% alkoholu etylowego.
• U osób nieprzytomnych alkohol etylowy podaje się w stężeniu 5-10% w postaci wlewu kroplowego z 5% glukozą.
• Konieczne jest zwalczanie kwasicy metabolicznej poprzez podawanie bikarbonatu lub trisaminolu.
• W ciężkich zatruciach niezbędne staje się zastosowanie hemodializy.