Zawilec narcyzowy

Z Wikipedii

Zawilec narcyzowy
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Ranunculopsida
Rząd	jaskrowce
Rodzina	jaskrowate
Rodzaj	zawilec
Gatunek	zawilec narcyzowy
Nazwa systematyczna
Anemone narcissiflora L.
Synonimy
Anemone narcissifolia L.
Galeria zdjęć i grafik

Zawilec narcyzowy, zawilec narcyzowaty (Anemone narcissiflora L.) - gatunek roślin wieloletnich z rodziny jaskrowatych. Występuje w południowej i środkowej Europie, w Azji i Ameryce Północnej. W Polsce rośnie tylko w Tatrach, w Sudetach, w Bieszczadach i na Babiej Górze. Wyjątkowo można go też spotkać na Roztoczu i Wyżynie Lubelskiej.

Spis treści 1 Charakterystyka 2 Ochrona 3 Zobacz też 4 Bibliografia

[edytuj] Charakterystyka

Łodyga 

Nierozgałęziona łodyga kwiatowa ma wysokość 50 – 70 cm i cała jest owłosiona. Dolna jej część jest bezlistna, dopiero tuż pod nasadą kwiatostanu wyrasta w okółku kilka liści, dużo mniejszych od liści odziomkowych. Są one trójdzielne, podzielone na nierówne części. Osadzone są na łodydze siedząco, przy czym ich nasady są zrośnięte. Po liściach tych łatwo można odróznić zawilca narcyzowego od innych gatunków zawilców.

Liście 

Liści odziomkowych jest od 4 do 8. Mają one długie ogonki, a ich blaszka liściowa jest dłoniasto trójdzielna, a każda z części jeszcze jest trzykrotnie wcięta. Wszystkie liście, łącznie z ogonkami są owłosione.

Kwiaty 

Na szczycie łodygi kwiatowej, tuż nad okółkiem liści łodygowych wyrasta kila kwiatów, tworząc mały baldach. Białe kwiaty mają promienistą budowę. Okwiat nie jest zróżnicowany na kielich i koronę, składa się z 6 do 8 działek, szeroko otwartych, które z zewnątrz są lekko różowe. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Kwiaty nie wytwarzają nektaru, mimo to są odwiedzane i zapylane przez owady, które odżywiają się wytwarzanym w dużych ilościach pyłkiem.

Owoc 

Oskrzydlone, duże, płaskie niełupki. Skrzydełko umożliwia im rozsiewanie przez wiatr.

Biotop 

Typowa roślina górska. Rośnie w szczelinach i na półkach skałek, na halach górskich, na zboczach gór. Można go spotkać zarówno na podłożu wapiennym, jak i granitowym. W Tatrach rośnie do wysokości 2500 m n. p. m, głównie w piętrze kosówki i piętrze hal.

Roślina trująca 

Cała roślina, podobnie, jak i inne gatunki jaskrowatych, zawiera trujący glikozyd - ranunkulinę o piekącym smaku. Sok z rośliny powoduje na skórze stan zapalny. U zwierząt zjadających zawilce występują drgawki, krwiomocz, biegunka, zaburzenia w pracy układu oddechowego i serca.

[edytuj] Ochrona

Roślina objęta ochroną gatunkową. Podlega ścisłej ochronie.

[edytuj] Zobacz też

Rośliny tatrzańskie.

[edytuj] Bibliografia