Zbigniew Marian Polak
Z Wikipedii
Zbigniew Marian Polak (ps. Ryś) (ur. 25 marca 1923 w Siedlcach, zm. 18 października 1984 w Warszawie) – żołnierz AK, Batalionu "Zośka", Kompania "Rudy", Pluton "Sad".
Syn Antoniego Polak i Marianny Bolesławy z Żelazowskich. W dniach 5 - 6 kwietnia 1944 r. brał udział w akcji AK, wysadzenia mostu kolejowego w okolicach Tryńczy na rzeszowszczyźnie. 10 sierpnia 1944 r. w czasie Powstania Warszawskiego ciężko raniony przez niemieckiego snajpera w ramię. Przebywał następnie w szpitalu św. Jana Bożego w Warszawie skąd w ciężkim stanie ewakuowany prawdopodobnie do Puszczy Kampinoskiej. Do domu na Warszawskim Bródnie powrócił w końcu 1945 r. Pracował w Centrali Związku Spółdzielczości Pracy. W latach 70' ujawnia się jako były żołnierz AK i otrzymuje Order "Polonia Restituta" za udział w Powstaniu Warszawskim 1944 r. oraz odniesione rany. Do końca życia nie odzyskał władzy w postrzelonym barku. Od 1971 r. mieszkał na Sadybie w Warszawie. Zmarł nagle na atak serca. Pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Bródzieńskim w Warszawie. Jego żoną była Irena z Ołdakowskich (zm. 20 lipca 1993 r. w Warszawie). Miał: dwóch synów - Andrzeja Marka Polak (zm. 7 marca 1991 r. w Warszawie) i Włodzimierza Bogdana Polak (zm. 4 czerwca 2003 r. w Warszawie); trzech wnuków - Sebastiana Tomasza Polak, Łukasza Grzegorza Polak i Piotra Bogdana Polak; dwie prawnuczki - Weronikę Julię Polak i Oliwię Natalię Polak. Autor - Łukasz Grzegorz Polak