Zdyskontowane przepływy pieniężne

Z Wikipedii

Zdyskontowane przepływy pieniężne (ang. Discounted cash flow, DCF) - w finansach, metoda wyceny projektu, spółki lub jej poszczególnych aktywów, wykorzystująca podejście rachunku wartości pieniądza w czasie. Wszystkie przyszłe przepływy pieniężne są szacowane i dyskontowane, w celu określenia ich wartości bieżacej. Wartość używanej stopy dyskontowej, przeważnie odpowiada kosztowi kapitału i zawiera ocenę ryzyka dotyczącego przyszłych przepływów pieniężnych.

Metoda zdyskontowanych przepływów pieniężnych jest szeroko rozpowszechniona w dziedzinie analizy inwestycji finansowych, rozwoju rynku nieruchomości oraz zarządzania korporacyjnego.

[edytuj] Równania

Formuła zdyskontowanego przepływu pieniężnego wynika z równania na wartość przyszłą (liczenie wartości pieniądza w czasie).

$FV = PV \cdot (1+i)^n$

Uproszczona wersja równania DCF, dla jednego przepływu w momencie odległym o n jednostek czasowych (okresów dyskontowania), wyraża się za pomoca następującego wzoru:

$DPV = \frac{FV}{(1+d)^n}$

gdzie:

FV - nominalna wartość przyszłego przepływu pieniężnego
PV - wartość bieżąca
DPV - zdyskontowana wartość bieżąca przyszłego przepływu pieniężnego (FV), skorygowana o koszty utraconych korzyści oraz ryzyko strat.
d - stopa dyskonta, która jest równa wysokości kosztów utraconych korzyści powiększonej o koszt ryzyka (lub i, czyli koszt pieniądza z wzoru na FV)
n - liczba okresów dyskontowania (liczba okresów, pomiędzy czasem przyszłego przepływu pieniężnego a czasem bieżącym). Przykład: jeżeli przepływ zdarzy się pod koniec pierwszego roku, to n = 1; na koniec drugiego roku: n = 2. Analogicznie - jeżeli przepływ gotówki wystąpi natychmiastowo, to n będzie wynosiło 0. W tym przypadku otrzymamy tożsamość (DPV = FV).

Tam, gdzie dyskontowane jest wiele przepływów, w wielu okresach, należy zsumować je jak poniżej:

$\mbox{DPV} = \sum_{t=0}^{N} \frac{FV_t}{(1+d)^{t}}$

gdzie ujęty jest każdy przyszły przepływ (FV) z każdego okresu, których liczba ogółem wynosi t. Suma ta może być później użyta we wzorze na NPV lub do policzenia IRR.

[edytuj] Przykład wyceny metodą DCF

Poniższy uproszczony przykład ukazuje jak przeprowadzana jest analiza zdyskontowanych przepływów pieniężnych.

Jan Nowak kupuje dom za $100 000. Oczekuje, że za trzy lata będzie mógł go sprzedać za $150 000.

Prosty rachunek ($150 000 - $100 000) wskazuje na to, że zysk z tej transakcji wyniesie $50 000, czyli 50%. Jeśli te $50 000 zamortyzuje się po trzech latach, to roczna stopa zwrotu w tym okresie, zwana wewnętrzną stopą zwrotu, będzie wynosić ok. 13,6%. Patrząc na te obliczenia, może on w sposób usprawiedliwony rozpatrywać powyższą inwestycję jako korzystną.

Jakkolwiek jednak, w czasie pomiędzy kupnem a sprzedażą domu, wszelkie przepływy pieniężne ze sprzedaży muszą być odpowiednio dyskontowane.

W czasie, gdy Jan Nowak kupuje dom, trzyletnie obligacje amerykańskie (Treasury note) oprocentowane są na 5%. Obligacje są generalnie obarczone mniejszym ryzykiem niż nieruchomości, ponieważ posiadają gwarancje rządu Stanów Zjednoczonych oraz są aktywem płynnym. Gdyby Nowak nie kupił domu, mógłby zamiast tego alternatywnie zainwestować w realtywnie bezpieczniejsze obligacje. Nie postępując w ten sposób naraził się koszty alternatywne swojej decyzji.

Tak więc, licząc wyłącznie koszty alternatywne (tj. roczną stopę zwrotu trzyletnich obligacji), otrzymujemy stopę dyskonta w wysokości 5% rocznie. Wykorzystując wzór na DPV, otrzymujemy dzisiejszą wartość $150 000, które Nowak otrzyma za 3 lata. Wynosi ona w zaokrągleniu $129 576. Jak łatwo zauważyć przyszła wartość dolarów nie równa się wartości dolarów, które posiadamy obecnie (tj. $100 000).

Według podejścia NPV, odejmując kwotę za jaką kupiono dom ($100 000) od wartości bieżącej otrzymujemy w przybliżeniu kwotę $29 576 (ponad 29-procentowa stopa zwrotu). Po zamortyzowaniu w okresie 3-letnim implikuje to 8,6% stopę zwrotu. Wciąż jest to pokaźny wynik, ale jest to już tylko 63% tego co myślał uprzednio, że otrzyma. Warty dostrzeżenia jest fakt, że oryginalna stopa zwrotu (13,6%) minus stopa dyskonta (5%) równe jest zdyskontowanej IRR, czyli 8,6%. Stopa dyskonta bezpośrednio modyfikuje roczną stopę zwrotu.

Ryzyko.

Dom Jana kupiony został w "dobrej okolicy", ale ceny rynkowe nie rosną w takim tempie jak w ostatnim czasie, a analitycy w mediach zaczynają mówić o spowolnieniu gospodarczym i wyższych stopach procentowych. Jest prawdopodobnym, że Jan nie będzie w stanie uzyskać pełnych $150 000, których się spodziewał ze sprzedaży domu po trzech latach. Powodem może być spowolniająca aprecjacja oraz zmniejszająca się płynność na rynku nieruchomości.

Dla przykładu, ustalmy jego czynnik ryzyka na 5% (ryzyko można ustalić precyzyjniej, ale nie jest to konieczne dla potrzeb omawianego zagadnienia). Tak więc, analiza uwzględnia teraz zarówno koszt alternatywny (5%), jak i poziom ponoszonego ryzyka (5%) - co daje stopę dyskonta w wyskości 10% rocznie.

Powracając do formuły na DPV, $150 000 otrzymane za trzy lata od teraz i zdyskontowane wg stopy 10% warte jest jedynie $112 697 (w zaokrągleniu), jeśli liczyć w dzisiejszych dolarach. Wartość bieżąca zysku ze sprzedaży, który nominalnie wynosił $50 000 spadła do $12 697. Roczna stopa zwrotu dla tak zdyskontowanego zysku to teraz 4,065%.

Stopa zwrotu może wydawać się niska, niemniej jednak po wszyskich tych dyskontowaniach nadal jest wartością dodatnią, co sugeruje, że decyzja inwestycjna jest prawdopodobnie dobrym pomysłem - dostarcza ona na tyle dużo zysku, że pokrywa on koszt ryzyka oraz koszty alternatywne, zostawiając dodatkowo niewielką nadwyżkę. Ważną kwestią podczas przeprowadzaniu analizy DCF przez inwestorów i menadżerów jest aby NPV, po zdyskontowaniu wszystkich przyszłych przepływów pieniężnych, było większe od zera. Jeżeli pojawia się wynik ujemny oznacza to, że inwestycja wygeneruje straty, nawet jeżeli nominalnie osiągamy zysk. Na przykład - jeżeli przyjmiemy, że oczekiwana cena, którą Jan Nowak otrzyma za sprzedaż domu za trzy lata, nie będzie wynosiła $150 000, a $130 000 lub $150 000 ale za pięć lat, to inwestycja ta przyniesie stratę w kategoriach wartości bieżącej (PV). Odpowiednio będzie to $6000 w pierwszym przypadku i $9000 w drugim. Podobnie, jeżeli dom usytuowany będzie w nieodpowiedniej okolicy oraz FED będzie przymierzał się do podniesienia stóp o pięć punktów procentowych, wtedy czynnik ryzyka będzie o wiele wyższy niż 5%. W sytuacji takiej, w kategoriach dyskonta, sprzedaż domu za trzy lata za cenę nawet $200 000 nie przyniesie spodziewanego zysku.

W powyższym przykładzie rozważa się tylko jeden przyszły przepływ pieniżny. Dla decyzji inwestycyjnych, przy których generowanych jest wiele przepływów dla wielu okresów, analiza DCF przeprowadzona musi być dla każdego z nich, a następnie wartości te powinno się zsumować i sprowadzić do wartości bieżącej netto.

[edytuj] Metody

W zależności od schematu finansowego spółki, na dzień dzisiejszy rozróżnia się cztery warianty liczenia DCF. Odkąd zmieniły się podstawowe sposoby pozyskiwania kapitału, nie ma potrzeby aby zastosowane metody wyceny spółki, czy projektu prowadziły do jednego, tego samego wyniku.

Podejście własnościowe:
- Metoda przepływów dla właścicieli (ang. Flows to equity; FTE)
Podejście podmiotowe:
- Metoda skorygowanej wartości bieżącej (ang. Adjusted present value; APV)
- Metoda średniego ważonego kosztu kapitału (ang. Weighted average cost of capital; WACC)
- Metoda totalnych przepływów pieniężnych (ang. Total cash flow; TCF)

[edytuj] Historia

W pewnej formie kalkulacja zdyskontowanych przepływów pieniężnych została użyta już w starożytności, gdy po raz pierwszy pożyczono pieniądze na procent. Jako metoda wyceny aktywów często była przeciwstawiana wartości księgowej, która określana jest na podstawie ksiąg rachunkowych. Dyskontowanie przepływów pieniężnych zyskało popularność w dziedzinie wyceny papierów wartościowych począwszy od krachu giełdowego 1929 r.. Irving Fisher, w swojej wydanej w 1930 r. książce pt. "Teoria stopy procentowej" (ang. "The Theory of Interest") oraz John Burr Williams w tekście z 1938 r. pt. "Teoria inwestowania w wartość" (ang. "The Theory of Investment Value"), jako pierwsi formalnie wyrazili metodę DCF w terminach nowoczesnej ekonomii.

[edytuj] Zobacz też

Budżetowanie
Wartość dodana
Rachunek wartości pieniądza w czasie

[edytuj] Linki zewnętrzne

[edytuj] Bibliografia

(en) Tom Copeland, Tim Koller, Jack Murrin: Valuation. J. Wiley & Sons, wydanie drugie, 1998.

We provide Linux to the World

Zdyskontowane przepływy pieniężne

Z Wikipedii

Spis treści

[edytuj] Równania

[edytuj] Przykład wyceny metodą DCF

[edytuj] Metody

[edytuj] Historia

[edytuj] Zobacz też

[edytuj] Linki zewnętrzne

[edytuj] Bibliografia

Views

nawigacja

zmiany

dla edytorów

Szukaj

W innych językach