Ziomkostwa

Z Wikipedii

Ziomkostwa - organizacje społeczno-polityczne w Niemczech powstałe na terenie zachodnich stref okupacyjnycjh, skupiające Niemców zbiegłych w obliczu nacierającej Armii Czerwonej lub wysiedlonych przymusowo na mocy układów poczdamskich z terenów które weszły w skład Polski, Czech i ZSRR.

Pierwsze grupy z. powstały już 1945, głównie w celu niesienia samopomocy wysiedlonej ludności oraz w celu kultywowania tradycji regionalnych. W 1948 powstało Ogólne Przedstawicielstwo Wypędzonych ze Wschodu (Gesamtvertretung der Ostvetriebenen), rozpoczęto też tworzenie struktur zrzeszających ziomkostwa w poszczególnych landach. 1949/50 we Frankfurcie n. Menem powołany został Centralny Związek Wypędzonych Niemców (Zentralverband der Vertriebenen Deutschen, od 1951 Bund der Vetriebenen Deutschen) natomiast w Hamburgu Zjednoczenie Ziomkostw Wschodnioniemieckich (Vereinigte Östdeutsche Landsmannschaften). W 1950 oba ugrupowania proklamowały wspólnie opracowaną „Kartę wypędzonych ze stron ojczystych” (Charta der Heimatvetriebenen). 1951 odbył się pierwszy wspólny kongres, 1958 obie organizacje ziomkostw połączyły się tworząc Związek Wypędzonych.

Status prawny wypędzonego opiera się na ustawie federalnej 1953 i jest dziedziczny. Obejmuje on wszystkie dzieci urodzone już na terenie RFN oraz wszystkie osoby przybyłe do Niemiec np. w ramach łączenia rodzin. Początkowo status wypędzonego miało ok. 8 mln. osób (1948), współcześnie posiada go ok. 16 mln. Niemców (1985).

Do dziś obecnej na terenie Niemiec działa ponad 20 różnego rodzaju ziomkostw (np. Niemców Sudeckich[1], czy Ślązaków[2]).