Niemcy sudeccy
Z Wikipedii
Niemcy sudeccy (niem. Sudetendeutsche, cz. sudetští Němci, Sudeťáci) - mniejszość narodowa, zamieszkała na terytorium Czech, w Kraju Sudetów, po II wojnie światowej (lata 1945-1950) przesiedleni do Niemiec i Austrii. Liczebność tej grupy wynosiła 3,2 mln w 1930 (22,3% mieszkańców Czechosłowacji).
Spis treści |
[edytuj] Kolonizacja niemiecka w Czechach w XVII w
Niemcy sudeccy zaczęli masowo osiedlać się w Czechach po wygranej w 1620 roku przez Habsburgów Bitwie pod Białą Górą. Po przegranej wojnie z unią katolicką szlachta czeska była prześladowana. Przywódców ścięto na rynku praskim. Zabito także ważniejszych notabli czeskich. Królestwo czeskie wyludniło się, a wielu Czechów zbiegło na Śląsk oraz do Polski tworząc wspólnoty Braci czeskich. Habsburgowie rozpoczęli germanizację Czech. Wtedy to rozpoczęła się także masowa kolonizacja niemiecka.
[edytuj] Znani Niemcy sudeccy
[edytuj] Niemcy sudeccy po 1918 roku
Po utworzeniu Czechosłowacji planowano włączenie Kraju Sudeckiego do Austrii, lecz pomysł zarzucono ze względu na nieprzerwaną historyczną jedność terytorium Czech, opartego w większości na górskich granicach naturalnych. Taka zasada była jednak sprzeczna z głównymi ustaleniami konferencją wersalską, zakładającą prawo narodów do decydowania o swoim losie, tymczasem mieszkających na tych terenach Niemców przyłączono do nieprzyjaznej im Czechosłowacji bez pytania o zdanie.
Wrogość między Czechami i Niemcami sudeckimi datowała się od bardzo dawna, bo już od XIV w., a nasiliła się w wiekach następnych, gdy Habsburgowie faworyzowali Niemców jako grupę rządzącą w Czechach i prowadzili politykę przymusowej germanizacji. Antagonizm narodowościowy zwiększały także podziały wyznaniowe i polityczne: Czesi byli na ogół niechętni katolicyzmowi i monarchii austro-węgierskiej, podczas gdy Niemcy zaliczali się do gorliwych zwolenników tej religii i państwa[1]. Pogłębiały się też różnice ekonomiczne między Krajem Sudeckim, którego gospodarka oparta na przemyśle szklarskim i włókienniczym podupadała, a pozostałym terenem Czech, gdzie szybko rozwijały się nowe gałęzie przemysłu m.in. samochodowego i zbrojeniowego. Chociaż Czechosłowacja gwarantowała Niemcom sudeckim autonomię narodową oraz język niemiecki jako język urzędowy i edukacji na terenie Kraju Sudeckiego, to nie czuli się oni obywatelami tego państwa o zdecydowanym charakterze słowiańskim[2]. Na terenie Kraju Sudeckiego, szczególnie od 1935, działały pro-faszystowskie organizacje (m.in. Partia Niemców Sudeckich), które popierały rozbiór Czechosłowacji i przyłączenie części jej terytorium do Niemiec.
Na konferencji w Monachium Adolf Hitler zażądał przyłączenia Kraju Sudetów do Rzeszy. Kraj Sudetów przyłączono do Niemiec zaraz po Konferencji. Po II wojnie światowej niemal wszystkich Niemców sudeckich wysiedlono do Niemiec i Austrii.
