Zoran Filipović
Z Wikipedii
| Zoran Filipović | ||
| Data i miejsce urodzenia |
6 lutego 1953 Titograd, Jugosławia |
|
| Pozycja | napastnik | |
| Kariera piłkarska | ||
|---|---|---|
| Lata | Klub | M (G) |
| 1970-1980 1980-1981 1981-1983 1983-1985 |
Crvena Zvezda Belgrad FC Brugge Benfica Lizbona Boavista Porto |
|
| Reprezentacja narodowa | ||
| Lata | Reprezentacja | |
| 1971-? |  Jugosławia |
13 (2) |
Zoran Filipović (ur. 6 lutego 1953 w Titogradzie w Czarnogórze, na terenie ówczesnej Jugosławii) – jugosłowiański piłkarz, występujący na pozycji napastnika, oraz trener piłkarski.
Jest wychowankiem Crvenej Zvezdy Belgrad, w której grał przez dziesięć lat. Trzykrotnie zdobył z nią mistrzostwo kraju oraz - w 1979 roku - awansował do finału Pucharu UEFA, w którym podopieczni Branko Stankovicia ulegli Borussii Dortmund. Jest jednym z najskuteczniejszych piłkarzy w historii Crvenej Zvezdy; w 477 meczach strzelił dla niej 302 gole, w tym 39 w europejskich pucharach, co jest rekordem klubu. Na koniec rozgrywek 1976-1977 wygrał koronę króla strzelców ekstraklasy. W 1980 roku wyjechał do zespołu mistrza Belgii FC Brugge, a niedługo potem przeniósł się do Benfiki Lizbona, gdzie odzyskał wysoką formę. Grał w tym klubie trzy lata. W ostatnim swoim sezonie spędzonym na Estádio da Luz wywalczył mistrzostwo i Puchar Portugalii oraz po raz drugi w karierze awansował do finału Pucharu UEFA. Zespół prowadzony wówczas przez Svena-Görana Erikssona uległ w dwumeczu RSC Anderlechtowi. Filipović zakończył piłkarską karierę trzy sezony później w barwach Boavisty Porto.
[edytuj] Sukcesy piłkarskie
- mistrzostwo Jugosławii 1973, 1977 i 1980, Puchar Jugosławii 1971 oraz finał Pucharu UEFA 1979 z Crveną Zvezdą Belgrad
- mistrzostwo Portugalii 1983, Puchar Portugalii 1983 oraz finał Pucharu UEFA 1983 z Benfiką Lizbona
[edytuj] Kariera szkoleniowa
Po zakończeniu piłkarskiej kariery przez trzy lata był asystentem pierwszego trenera Boavisty Porto. Samodzielną pracę szkoleniową rozpoczął w 1988 roku, kiedy został zatrudniony w drugoligowym SC Salgueiros. Dwa lata później zespół awansował do Superligi i jako beniamek ekstraklasy zajął w niej wysokie piąte miejsce. Później jednak podopieczni Filipovicia musieli bronić się przed spadkiem. Szkoleniowiec po sezonie - 1993-1994 - spędzonym w SC Beira-Mar (14. miejsce w lidze) powrócił do Jugosławii.
W kraju został asystentem selekcjonera reprezentacja Jugosławii Slobodana Santrača. Ich wspólnym sukcesem był awans drużyny do Mundialu 1998, na którym ich podopieczni doszli do drugiej rundy. Po turnieju Santrač został zwolniony, a Filipović rozpoczął współpracę z Vujadinem Boškovem, któremu pomagał najpierw w Sampdorii Genua, a później - od lipca 1999 do czerwca 2000 - w reprezentacji Jugosławii.
Po nieudanym starcie na Euro 2000 Boškov wraz ze swoim sztabem złożył dymisję. Kilka miesięcy później Filipović został szkoleniowcem Crvenej Zvezdy. Zdobył z nią pierwsze w swojej szkoleniowej karierze trofeum - Puchar kraju, ale dopiero drugie miejsce w lidze spowodowało, że nie przedłużono z nim kontraktu na kolejny sezon.
Od 1 lutego 2007 roku jest pierwszym w historii selekcjonerem reprezentacji Czarnogóry.
- 1985-88 –
Boavista Porto, asystent - 1988-93 – SC Salgueiros
- 1993-94 – SC Beira-Mar
- 1994-98 – reprezentacja Jugosławii, asystent Slobodana Santrača
- 1998-99 –
Sampdoria Genua, asystent Vujadina Boškova - 1999-00 – reprezentacja Jugosławii, asystent Vujadina Boškova
- 2001-02 – Crvena Zvezda Belgrad
- od 2007 –
reprezentacja Czarnogóry
[edytuj] Sukcesy szkoleniowe
- awans do Superligi w sezonie 1989-1990 oraz 5. miejsce w ekstraklasie 1991 z SC Salgueiros
- Puchar Jugosławii 2002 oraz wicemistrzostwo Jugosławii 2002 z Crveną Zvezdą Belgrad
| poprzednik: brak |
Selekcjoner od lutego 2007 |
następca: urzęduje |
