Związek Spartakusa
Z Wikipedii
Związek Spartakusa (niem. Spartakusbund) był ruchem rewolucyjnym działającym w Cesarstwie Niemieckim podczas I wojny światowej. Głównymi organizatorami związku byli: Róża Luksemburg, Karl Liebknecht, Julian Marchlewski, Franz Mehring i Clara Zetkin.
Zarówno Luksemburg jak i Liebknecht byli wiodącymi członkami lewicowej frakcji Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD). Decyzję o założeniu niezależnej organizacji, podjęli oni po tym jak SPD poparło decyzję niemieckiego rządu o wypowiedzeniu wojny Imperium Rosyjskiemu w 1914 roku. Oprócz ich sprzeciwu wobec uczestnictwa Niemiec w I wojnie światowej (nazywanej przez nich "wojną imperialistyczną"), Luksemburg i Liebknecht będąc zwolennikami rewolucji socjalistycznej, nie akceptowali reformizmu SPD.
W 1915 roku związek przemianowano na Gruppe Internationale. Liebknechta i Luksemburg więziono w latach 1916-1918 za organizowanie publicznych demonstracji w Berlinie przeciwko niemieckiemu udziałowi w wojnie. W latach 1916–1918 związek działał pod nazwą Grupa Spartakusa. W 1917 roku organizacja znalazła się w składzie Niezależnej Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (USPD). Po zwycięstwie rewolucji październikowej w Rosji, członkowie związku zaczęli agitować na rzecz utworzenia w Niemczech rządu opartego na radach robotniczych. Po obaleniu monarchii, 9 listopada 1918 roku, Liebknecht proklamował z balkonu pałacu cesarskiego, powstanie republiki socjalistycznej. Uczynił to dwie godziny później niż Philipp Scheidemann który ogłosił w Reichstagu utworzenie Republiki Weimarskiej.
Po wyodrębnieniu się z USPD w grudniu 1918 roku, Spartakiści utworzyli Komunistyczną Partię Niemiec, sekcję Międzynarodówki.
Organem prasowym Związku Spartakusa był Czerwony Sztandar (Die Rote Fahne).
