Zygmunt Nowakowski
Z Wikipedii
Zygmunt Nowakowski właściwie Zygmunt Tempka (ur. 22 stycznia 1891 w Krakowie zm. 4 października 1963 w Londynie) – polski pisarz, felietonista, dziennikarz, aktor, reżyser teatralny, doktor filologii polskiej.
Był synem urzędnika Błażeja Tempki i Heleny z Nowakowskich - nauczycielki (jednej z pierwszych kobiet studiujących na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Studiując na UJ polonistykę równolegle pobierał nauki w szkole dramatycznej. W 1911 roku Ludwik Solski zatrudnił go w Teatrze Słowackiego. W 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich. Po powrocie z wojny zaczął robić błyskawiczną karierę aktorską otrzymując m. in. role: Poety w Weselu, Konrada w Dziadach, Hrabiego w Nie-Boskiej komedii, Don Ferdynanda w Księciu Niezłomnym.
W latach 1926-1929 był aktorem i dyrektorem Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Od 1930 był stałym felietonistą Ilustrowanego Kuriera Codziennego. W 1937 został laureatem Złotego Wawrzynu Polskiej Akademii Literatury (jednak odmówił przyjęcia wyróżnienia). Od 1939 przebywał na emigracji. W latach 1940-1941 był członkiem Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej przy prezydencie Władysławie Raczkiewiczu. W latach 1940-1944 redaktor naczelny Wiadomości Polskich, Politycznych i Literackich, redagowanych wspólnie z Mieczysławem Grydzewskim. Był wieloletnim współpracownikiem Radia Wolna Europa.
[edytuj] Dzieła
- zbiory felietonów:
- powieści:
- dzieła sceniczne:
- reportaże:
- opowiadania:
- wspomnienia:
