Ludwik Solski
Z Wikipedii
Ludwik Solski właściwie Ludwik Napoleon Sosnowski (ur. 20 stycznia 1855 w Gdowie, zm. 19 grudnia 1954 w Krakowie ) - polski aktor, reżyser, dyrektor teatru.
Debiutował w Krakowie w 1876, następne lata spędził w teatrzykach wędrownych. Do Krakowa powrócił w 1883 i pozostał do 1900. Przez kolejne 4 lata występował w Teatrze Wielkim we Lwowie. W latach 1905-1913 był dyrektorem Teatru Miejskiego w Krakowie (który od 1909 nosi imię Juliusza Słowackiego). Lata 1918-1939 to praca (w tym reżyseria) w różnych teatrach Polski. Od 1944 znowu był w Krakowie.
Na scenie występował do końca - ostatni raz 5 czerwca 1954 jako Dyndalski w Zemście Aleksandra Fredry. Trzy miesiące wcześniej, w marcu 1954 został uhonorowany doktoratem honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Publiczność zapamiętała go szczególnie jako Starego Wiarusa w Warszawiance Stanisława Wyspiańskiego. W 1955 i 1956 opublikowano dwa tomy jego Wspomnień. Odznaczony Orderem Budowniczych Polski Ludowej.
Został pochowany na Skałce.