Antoni Ponikowski

Z Wikipedii

Antoni Ponikowski
Data i miejsce urodzenia	29 maja 1878 Siedlce, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	27 grudnia 1949 , Warszawa, Polska
Premier Rzeczypospolitej Polskiej
Okres urzędowania	od 1921 do 1922
Przynależność polityczna	Stronnictwo Narodowo-Demokratyczne, Polskie Stronnictwo Chrześcijańskiej Demokracji
Poprzednik	Wincenty Witos
Następca	Artur Śliwiński

Antoni Ponikowski (ur. 29 maja 1878 w Siedlcach, zm. 27 grudnia 1949 w Warszawie) – polski polityk, premier.

Przed pierwsza wojną działacz Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego. W rządach Rady Regencyjnej pełnił urząd ministra wyznań, religii i oświecenia publicznego (7 grudnia 1917 – 4 listopada 1918) i tymczasowego premiera (27 lutego – 4 kwietnia 1918). Od 19 listopada 1921 do 6 czerwca 1922 był premierem w tzw. rządzie fachowców i ponownie ministrem wyznań, religii i oświecenia publicznego, kierował też Ministerstwem Kultury i Sztuki. Jego rząd upadł wobec wotum nieufności ze strony Józefa Piłsudskiego.

Antoni Ponikowski pełnił też szereg funkcji pozarządowych i akademickich. Był współorganizatorem polskiego szkolnictwa w Królestwie Polskim, w 1916 został profesorem miernictwa na Politechnice Warszawskiej, był rektorem uczelni w latach 1921-1922 i 1923-1924. Po 1925 był prezesem Komitetu Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie, w latach 1925-1927 był prezesem Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej Kraju. Był też aktywnym politykiem, wchodząc w skład Rady Naczelnej Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji. W listopadzie 1930 został wybrany do Sejmu. W marcu 1935 zrzekł się mandatu poselskiego i wycofał się z życia politycznego. Po wojnie zajmował się działalnością naukową jako kierownik katedry miernictwa Politechniki Warszawskiej.

Był żonaty z Karoliną z Opolskich, miał siedmioro dzieci.

[edytuj] Zobacz też

• Prowizorium rządowe Antoniego Ponikowskiego,
• Pierwszy rząd Antoniego Ponikowskiego,
• Drugi rząd Antoniego Ponikowskiego