Baron

Z Wikipedii

Baron - tytuł szlachecki,

Tytuł barona jest najniższym tytułem arystokratycznym. W Niemczech pierwotnie znany jako Freiherr (niem. wolny pan), tytuł feudalny, później także nadawano tytuł arystokratyczny barona, przy czym każdy Freiherr był baronem, ale nie każdy niemiecki baron był Freiherrem. W Anglii początkowo tożsamy z tytułem Lorda, oznaczał pana feudalnego zasiadającego w radzie królewskiej. Słowo wywodzi się hiszpańskiego słowa barón, pochodzącego z kolei od frankońskiego baro oznaczającego "wojownik, wolny człowiek".

Używany we wszystkich monarchiach europejskich, wprowadzony także w ramach europeizacji w erze Meiji w cesarstwie japońskim. Przyjęty również do tytułów nadawanych w cesarstwie francuskim przez Napoleona I.

Używany w Polsce Piastów ale nie jako tytuł feudalny lecz kurtuazyjne zbiorowe określenie rady królewskiej bądź kolektywnie o szlachcie trzymającej ziemię na prawie rycerskim bezpośrednio od monarchy. W okresie rozbiorów nadawany powszechnie we wszystkich zaborach. Do otrzymania tytułu barona miała prawo szlachta mogąca udowodnić pochodzenie od osób piastujących urzędy ziemskie czy powiatowe. Tytułu barona nie należy mylić z podobnie brzmiącym brytyjskim tytułem baroneta, który nie jest tytułem arystokratycznym, ale dziedzicznym tytułem niższej szlachty. Korona rangowa przysługująca baronom jest najczęściej ozdobiona 7 -mioma perłami (pałkami), niekiedy ma inne formy, np. we Francji i Włoszech ma formę obręczy oplecionej sznurem pereł. Baron to tytuł uważany powszechnie za niższy od tytułu hrabiego, a wyższy od tytułu szlachcica. Herby baronów różnią się od innych tym, że korona ich przyozdabiana jest zazwyczaj siedmioma pałkami (korona szlachecka jest o pięciu, hrabiowska o dziewięciu pałkach; Herby książęce przyozdabiane są mitrą) W Polsce tytuł ten zgoła nie był znany; baronami nazywano zaś pierwotnie wyższych urzędników. W przypisywanych Długoszowi "Clenodiach" baronami nazwano najstarsze polskie rody szlacheckie. Na Śląsku wolni panowie (Freiherr, liber baro) to szlachta podlegająca bezpośrednio królowi Czech, z pominięciem zależności wobec miejscowych książąt piastowskich.

Wedle dominującej zachodnioeuropejskiej systematyki tytuły szlacheckie można uporządkować w kolejności starszeństwa następująco:

• Diuk
• Markiz (margrabia)
• Hrabia
• Wicehrabia
• Baron
• Baronet
• Kawaler (chevalier)
• zwykła szlachta {niem. - Edelleute. Edle) , (ang. - Gentry)

Lokalnie w niektórych krajach wyróżnia się rozliczne tytuły pośrednie np. diuk (niższy od księcia, gdyż tytuł księcia (princeps) przysługuje w niektórych krajach tylko książętom krwi - Hiszpania) lub hrabiów dostojnych (Magnus Comes - graf ilustrissime - Niemcy).

Gdy w Niemczech w 1919 r. zniesiono tytuły arystokratyczne, stały się one częścią nazwiska rodowego (w Austrii znikły zupełnie) i tak zamiast "Freiherr Werner von Braun" stosuje się "Werner Freiherr von Braun" (Werner baron von Braun) czy też zamiast "Graf Anton von Magnis" pisze się "Anton Graf von Magnis" (Antoni hrabia Magnis). Również w Polsce konstytucja marcowa w 1921 zniosła tytuły arystokratyczne. W Polsce szyk "imię-tytuł-nazwisko" był zwyczajem jeszcze przedrozbiorowym, jednak ograniczonym do ceremonialnych uroczystości i podpisów itp. Wskutek snobizmu czy też mody konstrukcję tę zaczęto naśladować i stosować szerzej także w języku polskim; stąd czasem zamiast mówić "hrabia Wojciech Dzieduszycki" używa się dość pretensjonalnej w codziennych sytuacjach lub w zwykłym tekście formy "Wojciech hr. Dzieduszycki" czy też "Adam Karol książę Czartoryski".

To jest tylko zalążek artykułu związanego z polityką. Jeśli możesz, rozbuduj go.