Dōshō
Z Wikipedii
Dōshō (629-700) (czyt. Doosioo) - buddyjski mnich japoński.
W 653 r. udał się do Chin aby studiować u słynnego buddyjskiego uczonego i nauczyciela jogaczary (skt. yogācāra, chin. faxiang) Xuanzanga (600-664), który zwrócił mu uwagę na południową szkołę chan.
Dōshō praktykował medytację u mistrza Songyue Huiana[1] (580-707), ucznia Czwartego Patriarchy Dayi Daoxina (579-651). Poznał także osobiście Daoxina.
Po powrocie nauczał Dharmy szkoły faxiang i tym samym jest uważany za założyciela jej japońskiego odpowiednika hossō. Był mnichem w klasztorze Gangō-ji w Narze, w którym rozpoczął także nauczanie medytacji chan (jap. zen). Niestety Japończycy jeszcze nie byli gotowi do przyjęcia chanu i Dōshō nie stworzył żadnej linii przekazu Dharmy.
Stał się także słynny z jego działalności w sprawach praktycznych, życiowych. Kopał studnie, budował mosty, zakładał promy na rzekach. Pod koniec życia powrócił mocno do praktyki zen. Zmarł w pozycji medytacyjnej. Jego ciało poddane zostało kremacji, co jest pierwszym zapisanym jej przypadkiem w Japonii.
Jest zasłużenie uważany za pierwszego wybitnego mnicha buddyjskiego w dziejach Japonii.
[edytuj] Bibliografia
- Robert E. Morrell. Early Kamakura Buddhism. ISBN 0-89581-849-3
- Heinrich Dumoulin. Zen Buddhism: A History. Japan. ISBN 0-02-908250-1
- The Encyclopedia of Eastern Philosophy and Religion. ISBN 0-87773-433-X
Przypisy
- ↑ To tradycyjna wersja. Prawdopodobnie nie był jego uczniem i był twórcą niezależnej linii chan.