Jacques Villeneuve
Z Wikipedii
| Jacques Villeneuve | |
 |
|
| Imię i nazwisko | Jacques Joseph Villeneuve |
| Kraj |  Kanada |
| Urodzony | 9 kwietnia 1971 |
| Sukcesy | |
Jacques Joseph Charles Villeneuve (ur. 9 kwietnia 1971) jest kanadyjskim kierowcą wyścigowym, zdobywcą tytułów mistrzowskich w Formule 1 i serii Champcars.
Urodził się w St-Jean-sur-Richelieu w prowincji Quebec. Jest synem Gilles'a Villeneuvea, kierowcy Formuły 1, który zginął podczas kwalifikacji do Grand Prix Belgii w 1982 kiedy Jacques miał tylko 11 lat. Jego wujek, który także nazywał się Jacques Villeneuve był kierowcą w amerykańskich i kanadyjskich wyścigach, był także zwycięzcą jednego wyścigu IndyCar.
Mieszka obecnie w Villars-sur-Ollon w Szwajcarii, jest jednak obywatelem Kanady. Jest żonaty. W 2001 zagrał w filmie Sylvestra Stallone'a Wyścig jako kierowca wyścigowy.
Spis treści |
[edytuj] Kariera
[edytuj] Przed Formułą 1
Idąc w ślady innych członków rodziny, młody Jacques rozpoczął od 1989 rywalizację we Włoskiej Formule 3; jeździł w niej do 1991. Od 1992 przeszedł do Japońskiej Formuły 3, wygrał trzy wyścigi i zajął drugą pozycję w klasyfikacji. W 1993 przeniósł się do serii North American Toyota Atlantic i wygrał w niej pięć wyścigów. W 1994 dołączył do serii ChampCars i został debiutantem roku. W 1995 wygrał wyścig Indianapolis 500.
[edytuj] Formuła 1
Przygodę z Formułą 1 rozpoczął w sezonie 1996 w stajni Williams. W swoim debiutanckim wyścigu zdobył pole position (co wcześniej udało się jedynie Mario Andrettiemu i Carlosowi Reutmannowi) i miejsce na podium (wyciek paliwa na pięć okrążeń przed metą przeszkodził mu w zostaniu drugim, po Giancarlo Baghettim kierowcą, który wygrał w swoim debiucie). Wygrał cztery wyścigi, 11 razy stawał na podium, ukończył sezon na drugiej pozycji z 78 punktami. Te rekordy pobił w sezonie 2007 Lewis Hamilton (12 razy na podium, ukończony sezon z 109 punktami). Ostatecznie uplasował się na drugiej pozycji za swoim partnerem z zespołu, Damonem Hillem i pomógł Williamsowi w zdobyciu tytułu Mistrza Świata Konstruktorów. Po odejściu Hilla do zespołu Arrows, Villeneuve stał się numerem jeden w stajni. W tym sezonie wygrał siedem wyścigów i zdobył tytuł Mistrza Świata Kierowców. Wywalczył 10 pole position, 8 razy stawał na podium i 81 punktów. Tytuł zapewnił sobie dopiero w ostatnim wyścigu, pokonując Michaela Schumachera ze stajni Ferrari. W sezonie 1998 nie zdołał wygrać nawet pojedynczego wyścigu, głównie za sprawą słabych silników Mecachrome.
Od sezonu 1999 dołączył do nowej stajni British American Racing (BAR), której współzałożycielem był osobisty menadżer Jacques'a Craig Pollock. Oczekiwania były duże, ale zespół nie zdobył nawet pojedynczego punktu przez cały sezon. Przez pięć lat pracy dla stajni nie zajął lepszej niż siódma pozycji w klasyfikacji generalnej. Głównym powodem niepowodzeń były notoryczne awarie bolidów. W 2003 media skrytykowały Villeneuve'a po tym jak jego młodszy partner z zespołu, Jenson Button regularnie okazywał się lepszy od niego. Z powodu jego słabych wyników i zdobycia tylko 6 punktów skrytykowano także jego wynagrodzenie, które wynosiło 19 milionów dolarów za rok. W ostatnim wyścigu został zastąpiony przez Takumę Sato, który jeździł za Kanadyjczyka także w całym następnym sezonie. BAR w sezonie 2004 wspiął się z piątej na drugą pozycję w klasyfikacji generalnej. Od 1996 do 2003 Villeneuve uczestniczył w 131 Grand Prix, wygrał 11 razy i zdobył 13 pole position.
Villeneuve powrócił do Formuły 1 w sezonie 2004 na ostatnie trzy wyścigi sezonu, za sprawą francuskiej stajni Renault. Miał za zadanie pomóc w zdobyciu tytułu wicemistrzowskiego (Renault walczyło o drugą pozycję ze stajnią BAR). Nie zdołał jednak zdobyć ani jednego punktu. Ostatecznie Renault uplasował się na trzeciej pozycji.
Od sezonu 2005 był kierowcą stajni Sauber. W klasyfikacji końcowej sezonu 2005 Villeneuve zajął 14. miejsce, zdobywając 9 punktów.
Umowa z BMW Sauber została rozwiązana 7 sierpnia 2006. Jego miejsce w drużynie BMW Sauber zajął Robert Kubica. Według wielu ekspertów Villeneuve nie jest już zdolny do zwyciężania czy nawet do zdobywania punktów. Niektórzy posuwają się nawet do stwierdzenia, że zdobycie tytułu mistrzowskiego nie było niczym nadzwyczajnym, ponieważ dysponował on najlepszym samochodem w stawce.
[edytuj] Starty w Formule 1
| Sezon | Zespół | Konstruktor | Zgł. | PKT | P. | P1 | P2 | P3 | Punkt. | PP | NO | NS | DK | NZ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2006 | BMW Sauber F1 Team | BMW | 12 | 7 | 14 | - | - | - | 4 | - | - | 4 | - | - |
| 2005 | Sauber Petronas | Sauber-Petronas | 19 | 9 | 14 | - | - | - | 3 | - | - | 4 | - | - |
| 2004 | Mild Seven Renault F1 Team | Renault | 3 | - | 21 | - | - | - | - | - | - | - | - | - |
| 2003 | Lucky Strike B.A.R. Honda | B.A.R.-Honda | 15 | 6 | 16 | - | - | - | 2 | - | - | 8 | - | - |
| 2002 | Lucky Strike B.A.R. Honda | B.A.R.-Honda | 17 | 4 | 12 | - | - | - | 2 | - | - | 7 | - | - |
| 2001 | Lucky Strike B.A.R. Honda | B.A.R.-Honda | 17 | 12 | 7 | - | - | 2 | 4 | - | - | 6 | - | - |
| 2000 | Lucky Strike Reynard B.A.R. Honda | B.A.R.-Honda | 17 | 17 | 7 | - | - | - | 7 | - | - | 4 | - | - |
| 1999 | British American Racing | B.A.R.-Supertec | 16 | - | 22 | - | - | - | - | - | - | 12 | - | - |
| 1998 | Winfield Williams | Williams-Mecachrome | 16 | 19 | 5 | - | - | 2 | 9 | - | - | 3 | - | - |
| 1997 | Rothmans Williams Renault | Williams-Renault | 17 | 81 | MŚ | 7 | - | 1 | 11 | 10 | 3 | 6 | 1 | - |
| 1996 | Rothmans Williams Renault | Williams-Renault | 16 | 78 | 2 | 4 | 5 | 2 | 11 | 3 | 6 | 4 | - | - |
| Razem | 8 | 7 | 165 | 235 | 1xMŚ | 11 | 5 | 7 | 53 | 13 | 9 | 58 | 1 | - |
| Sezon | Zespół | Konstruktor | Zgł. | PKT | P. | P1 | P2 | P3 | Punkt. | PP | NO | NS | DK | NZ |
| Zgł. - wszystkie zgłoszenia do wyścigów; P. - pozycja końcowa; P1, P2, P3 - pozycje na podium; Punkt. - punktował; PP - pole position; NO - najszybsze okrążenie; NS - niesklasyfikowany; DK - dyskwalifikacje; NZ - nie zakwalifikował się |
||||||||||||||
[edytuj] Podsumowanie startów
| Ważne wyścigi | |
|---|---|
| Debiut |  Grand Prix Australii 1996 (#1) |
| Pierwsze pole position | Grand Prix Australii 1996 (#1) |
| Pierwsze punkty | Grand Prix Australii 1996 (#1) |
| Pierwsze podium | Grand Prix Australii 1996 (#1) |
| Pierwsze najszybsze okrążenie | Grand Prix Australii 1996 (#1) |
| Pierwsze zwycięstwo |  Grand Prix Europy 1996 (#4) |
| Ostatni | Grand Prix Niemiec 2006 (#165) |
| Najwyższe pozycje | |
| Kwalifikacje | 1 |
| Wyścig | 1 |
| Inne | |
| Kierowca testowy | - |
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
G. Farina (1950) • J. M. Fangio (1951) • A. Ascari (1952, 1953) • J. M. Fangio (1954-1957) • M. Hawthorn (1958) • J. Brabham (1959, 1960) • P. Hill (1961) • G. Hill (1962) • J. Clark (1963) • J. Surtees (1964) • J. Clark (1965) • J. Brabham (1966) • D. Hulme (1967) • G. Hill (1968) • J. Stewart (1969) • J. Rindt (1970) • J. Stewart (1971) • E. Fittipaldi (1972) • J. Stewart (1973) • E. Fittipaldi (1974) • N. Lauda (1975) • J. Hunt (1976) • N. Lauda (1977) • M. Andretti (1978) • J. Scheckter (1979) • A. Jones (1980) • N. Piquet (1981) • K. Rosberg (1982) • N. Piquet (1983) • N. Lauda (1984) • A. Prost (1985, 1986) • N. Piquet (1987) • A. Senna (1988) • A. Prost (1989) • A. Senna (1990, 1991) • N. Mansell (1992) • A. Prost (1993) • M. Schumacher (1994, 1995) • D. Hill (1996) • J. Villeneuve (1997) • M. Häkkinen (1998, 1999) • M. Schumacher (2000-2004) • F. Alonso (2005, 2006) • K. Räikkönen (2007)
