Maciej Konopacki
Z Wikipedii
Maciej Konopacki | |
Herb | |
Data wyboru | 1611 |
Zmarł | 1 listopada 1613 Wąbrzeźno |
Maciej Konopacki herbu Odwaga (zm. 1 listopada1613 w Wąbrzeźnie pochowany w Chełmży) – sekretarz królewski od 1582, podkomorzy chełmiński (1588 - 1605), wojewoda chełmiński (1605 - 1611), biskup chełmiński 1611-1613.
Syn Jerzego i Anny z Kostków, data jego urodzenia oraz otrzymane przez niego wykształcenie nie są znane. Żonaty z Elżbietą Dulską, miał z nią 6 synów i 3 córki. Przez kilka lat przebywał na dworze Stefana Batorego jako sekretarz królewski. W czasie wojny moskiewskiej towarzyszył królowi pod Pskowem (1581). W 1587 posłował na sejm elekcyjny, a następnie był reprezentantem województwa chełmińskiego w delegacji do nowego króla Zygmunta Wazy. W 1588 został podkomorzym chełmińskim, a w 1604 starostą grudziądzkim. W 1603 wraz z Samuelem Łaskim posłował w imieniu króla do Prus Książęcych by dopilnować tam interesów Korony po śmierci elektora Jerzego Fryderyka. Wspólnie z burmistrzem toruńskim Henrykiem Strobandem przygotował do druku zrewidowaną wersję prawa chełmińskiego pt. Ius terrestre nobilitatis Prussiae correctum Anno 1598.
15 lutego 1605 otrzymał województwo chełmińskie. Po śmierci żony w 1605 r. przyjął jako wdowiec święcenia kapłańskie, a w połowie 1611 został przez króla mianowany biskupem chełmińskim. Zrezygnował wtedy z funkcji wojewody, choć jeszcze w sierpniu na sejmiku malborskim występował jako wojewoda. Na sejmie walnym z 1611 r. jako senator poparł króla w wojnie z Moskwą. Papieskie bulle z prowizją nadeszły w końcu 1611 r., a od lutego 1612 tytułował się jako biskup chełmiński i administrator pomezański. Jako ordynariusz był energicznym administratorem i gorliwym przedstawicielem nurtu kontrreformacyjnego kontynuując za swoimi poprzednikami dzieło reform potrydenckich. Popadł w zatargi z ewangelikami, którym odbierał dawne kościoły katolickie. Dbał także o gospodarkę, rzemiosło i handel, odremontował zamki biskupie w Wąbrzeźnie i Lubawie. Na sejmiku generalnym w Malborku w 1613 r. kategorycznie sprzeciwił się próbom przeniesienia kolegium jezuickiego z Torunia do Chełmna. Ustanowił fundację na rzecz młodzieży szlacheckiej kształcącej się w Chełmnie. Dążył także do utworzenia seminarium duchownego dla diecezji ale z braku funduszy projekt ten został zablokowany przez kapitułę chełmińską. Po krótkiej chorobie zmarł 1 listopada 1613 w Wąbrzeźnie, pochowany w katedrze w Chełmży.
[edytuj] Źródła
- Diecezja Chełmińska, zarys historyczno-statystyczny, Pelplin 1928.
- Polski Słownik Biograficzny, PAN/PAU, Kraków 1935-2007
- Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce. w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa, Instytut Wydawniczy PAX, 2000, ISBN 83-211-1311-1
Poprzednik Wawrzyniec Gembicki |
Biskup chełmiński 1611-1613 |
Następca Jan Kuczborski |
Poprzednik Mikołaj Działyński |
wojewoda chełmiński 1605 - 1611 |
Następca Ludwik Mortęski |