Nuno Espírito Santo
Z Wikipedii
| Nuno Espírito Santo | ||
| Imię i nazwisko | Nuno Herlander Simões Espírito Santo | |
| Data i miejsce urodzenia |
25 stycznia 1974 São Tomé, Wyspy Świętego Tomasza i Książęca  |
|
| Pozycja | bramkarz | |
| Wzrost | 188 cm | |
| Waga | 84 kg | |
| Informacje klubowe | ||
| Obecny klub | FC Porto | |
| Numer | 33 | |
| Kariera piłkarska | ||
|---|---|---|
| Lata | Klub | M (G) |
| 1992-1996 1997-2002 1998-2000 2000-2001 2002-2004 2005-2006 2007 2007- |
Vitória Guimarães Deportivo La Coruña →Mérida UD (wypoż.) →Osasuna Pampeluna (wypoż.) FC Porto Dynamo Moskwa Desportivo Aves FC Porto |
? (?) 4 (0) ? (?) 33 (0) 6 (0) 11 (0) 15 (0) 4 (0) |
| Reprezentacja narodowa | ||
| Lata | Reprezentacja | |
| 2008- |  Portugalia |
0 (0) |
Nuno Herlander Simões Espírito Santo znany jako Nuno (ur. 25 stycznia 1974 w São Tomé na Wyspach Świętego Tomasza i Książęca), piłkarz portugalski grający na pozycji bramkarza. Mierzy 188 cm wzrostu, waży 84 kg.
[edytuj] Kariera klubowa
Nuno urodził się na Wyspach Świętego Tomasza i Książęca, ale w młodym wieku trafił do Portugalii. Karierę piłkarską rozpoczął w klubie Vitória Guimarães, do której trafił w 1992 roku. Zawodnikiem Vitórii był przez cztery sezony, ale nie osiągnął większych sukcesów z tym klubem. W 1997 roku został bramkarzem hiszpańskiego Deportivo La Coruña. 3 maja tamtego roku zadebiutował w Primera División w wygranym 3:0 meczu z Sevillą. Prez dwa sezony rozegrał w barwach "Depor" tylko dwa spotkania i był trzecim bramkarzem zespołu po Jacquesie Songo'o i Petrze Koubie. W latach 1998-2000 Nuno został wypożyczony do grającej w Segunda Division Méridy, której był podstawowym bramkarzem. Latem 2000 kierownictwo Deportivo znów wypożyczył Portugalczyka, tym razem do Osasuny Pampeluna. Tam swój pierwszy mecz rozegrał 10 września przeciwko Celcie Vigo (0:2). Do końca sezonu był pierwszym bramkarzem Osasuny, a w sezonie 2001/2002 wystąpił we dwóch spotkaniach Deportivo i został wicemistrzem Hiszpanii.
Latem 2002 Nuno wrócił do Portugalii. Został piłkarzem FC Porto, które zapłaciło za niego 3 miliony euro. Pełnił rolę rezerwowego dla Vítora Baí. W 2003 i 2004 roku jako jego dubler wywalczył mistrzostwo Portugalii, zdobył także kolejno Puchar UEFA oraz Puchar Mistrzów.
W 2005 roku Nuno wyjechał do rosyjskiego Dynama Moskwa. 6 sierpnia zadebiutował w Premier Lidze w wygranym 1:0 wyjazdowym meczu z Saturnem Ramienskoje. W Dinamie był jednym z kilku Portugalczyków obok Jorge Ribeiro, Frechauta, Maniche'a, Costinhi, Luisa Loureiro oraz Cícero. W 2006 roku przegrał jednak rywalizację z Žydrūnasem Karčemarskasem i Siergiejem Owczinnikowem, toteż latem odszedł z zespołu.
Nuno wrócił do Portugalii. Przez pół roku występował w drużynie Desportivo Aves, z którą na koniec sezonu spadł z ligi. Następnie ponownie został zawodnikiem Porto, gdzie jest dublerem Brazylijczyka Heltona.
[edytuj] Kariera reprezentacyjna
W 2008 roku Nuno został powołany przez Luiza Felipe Scolariego do kadry na Euro 2008, gdy na dzień przed spotkaniem z Turcją kontuzji doznał drugi bramkarz zespołu, Quim.
[edytuj] Źródła
1 Helton • 2 B. Alves • 3 P. Emanuel • 4 Stepanov • 5 Čech • 6 P. Assunção • 7 Quaresma • 8 Lucho • 9 Lisandro • 11 M. González • 12 Bosingwa • 13 Fucile • 14 J. Paulo • 15 Lino • 16 R. Meireles • 17 Sektioui • 18 Bolatti • 19 Farías • 20 L. Lima • 23 Postiga • 24 Ventura • 25 Kaźmierczak • 26 Castro • 28 Adriano • 29 Edgar • 30 R. Pedro • 33 Nuno • trener: Ferreira
1 Ricardo • 2 Paulo Ferreira • 3 Bruno Alves • 4 Bosingwa • 5 Meira • 6 Meireles • 7 Cristiano Ronaldo • 8 Petit • 9 Almeida • 10 Moutinho • 11 Simão • 12 Nuno • 13 Miguel • 14 Jorge Ribeiro • 15 Pepe • 16 Ricardo Carvalho • 17 Quaresma • 18 Veloso • 19 Nani • 20 Deco • 21 Nuno Gomes • 22 Rui Patrício • 23 Hélder Postiga • Trener: Scolari
