Ségolène Royal

Z Wikipedii

Ségolène Royal ^* [segolɛn ʁwajal] (ur. 22 września 1953 w Dakarze, Senegal) – francuska polityk, członkini Partii Socjalistycznej. Kandydatka Partii Socjalistycznej na prezydenta Francji w 2007.

Spis treści 1 Początki kariery 2 Wybory prezydenckie 2007 3 Życie prywatne 4 Przypisy 5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Początki kariery

Ségolène Royal ukończyła École nationale d'administration. Później pracowała jako sędzia sądu administracyjnego. W 1988 została po raz pierwszy wybrana do francuskiego Zgromadzenia Narodowego jako przedstawicielka departamentu Deux-Sèvres. W latach 1992-1993 pełniła funkcję minister ds. środowiska w rządzie Pierre'a Bérégovoy. W 1993 i 1997 została ponownie wybrana do parlamentu. W 1997 została ponownie członkiem rządu, najpierw jako minister ds. szkolnictwa (1997-2000), a później ds. pracy, solidarności społecznej, rodziny, dzieci i osób niepełnosprawnych (2000-2002).

Royal pełniła też wiele funkcji w samorządzie lokalnym jako radna Melle (1989-1995), radna Niort (1995-2001), członek Conseil général departamentu Deux-Sèvres (1992-1998) i członek Conseil régional regionu Poitou-Charentes (1992). W 2004 wygrała wybory na prezydenta regionu Poitou-Charentes, pokonując jednocześnie ówczesnego premiera Raffarina.

[edytuj] Wybory prezydenckie 2007

Pod koniec 2005 Royal ogłosiła, że będzie prawdopodobnie kandydować w wyborach prezydenckich w 2007. Sondaże wyborcze z lutego 2006 dawały jej prowadzenie tuż przed najbardziej znaczącym kandydatem prawicy Nicolasem Sarkozym. Gdyby wygrała, Royal byłaby pierwszą kobietą na stanowisku prezydenta Francji. Sondaże z sierpnia 2006 r. i lutego 2007 r. wskazywały na równowagę z lekką przewagą Nicolasa Sarkozy'ego. [1]

16 listopada 2006 roku Royal została wyznaczona przez działaczy Partii Socjalistycznej jako oficjalna kandydatka PS na urząd prezydenta Francji podczas wyborów w 2007 roku, zdobywając ponad 60% głosów. Zdystansowała ona tym samym kandydatury D. Strauss-Kahna (niecałe 21%) i L. Fabiusa (ok. 18%).

11 lutego 2007, zakończywszy "fazę partycypatywną" (w trakcie której kandydatka przede wszystkim słuchała opinii Francuzów), Royal ogłosiła oficjalny program wyborczy, "pakt honorowy, kontrakt prezydencki", zawierający sto propozycji^[1].

22 kwietnia 2007 w I turze wyborów prezydenckich otrzymała 25,1% głosów.

6 maja 2007 w II turze wyborów Royal przegrała z kandydatem centroprawicy Nicolasem Sarkozym, uzyskując wg. wstępnych sondaży 46,3% głosów. Rekordowa frekwencja wyniosła 84,82% jest tak wysoka pierwszy raz od dwudziestu lat. Z powodu dość dużej przewagi uznała zwycięstwo Sarkozy'ego.

[edytuj] Życie prywatne

Jej partnerem życiowym był przez wiele lat inny lider Partii Socjalistycznej François Hollande, z którym ma czwórkę dzieci. Royal i Hollande pozostawali w cywilnym związku partnerskim. François Hollande wymieniany był również jako jeden z potencjalnych kandydatów na prezydenta Francji, jednak ogłosił, we wrześniu 2006, wycofanie się z wyścigu o fotel prezydencki.

Rozstanie polityków ogłoszone zostało oficjalnie 17 czerwca 2007 roku, po zakończeniu drugiej tury wyborów parlamentarnych.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ "Les cent propositions de Ségolène Royal", Libération

[edytuj] Linki zewnętrzne

• (fr) Oficjalna strona Ségolène Royal
• (fr) Informacje na stronach francuskiego Zgromadzenia Narodowego