Ławica Słupska
Z Wikipedii
Ławica Słupska znajduje się około 25 mil morskich od brzegu, na północ od Ustki. Pokryta jest zwartym, piaszczysto-żwirowym dnem, stąd pochodzi jej określenie - "kamienna rafa". Podłoże to służy wielu organizmom za idealne środowisko życia - osiedliły się tu m.in. krasnorosty z gatunku Delesseria sanguinea, omułki, liczne skorupiaki, babka piaskowa, turbot, dorsz. Ławica jest także ostoją ptaków (m.in. mewy srebrzystej). Najpłytsze miejsca Ławicy Słupskiej sięgają ok. 8 metrów, a umowna granica, do której sięga, wyznaczona jest na izobacie 20 metrów.
[edytuj] Historia
Nieco na północ od Ławicy Słupskiej w przypadku SS "Steuben" (54°40'59" N 16°51'0" E), i ok. 30 km na wschód w przypadku MS "Wilhelm Gustloff" (55°07'27.7" N 17°42'14.6" E), w nocy z 30 na 31 stycznia 1945 i z 9 na 10 lutego 1945, radziecki okręt podwodny "S-13" zatopił dwa zmilitaryzowane transportowce Kriegsmarine wiozące razem około 15 tys. ludzi: 12 tys. uchodźców (głównie kobiet i dzieci) i 3 tys. żołnierzy, marynarzy (w tym kilkuset wyszkolonych specjalistów od broni podwodnej z 2. U-Boot-Lehrdivision (2 Flotylla Szkolna Okrętów Podwodnych) z Gdyni) i dygnitarzy nazistowskich z Prus Wschodnich i Pomorza Gdańskiego. MS "Wilhelm Gustloff" miał wyporność 25 480 BRT a SS "Steuben" 14 660 BRT. W sumie, okręty eskortujące zdołały uratować tylko około 1200 osób.
16 kwietnia 1945, opodal miejsca zatopienia "Wilhelma Gustloffa", został zatopiony trzeci statek wypełniony niemieckimi uciekinierami, MS "Goya" (55°12'00" N 18°18'00" E), tym razem przez radziecki okręt podwodny "L-3" dowodzony przez Władimira Konowałowa. Zginęło wtedy co najmniej 6000 osób (niektóre źródła mówią o 7000), dokładna liczba ofiar nie jest znana. MS "Goya" miała wyporność 5230 BRT. Okręty eskortujące zdołały uratować tylko 165 osób.
