Škoda lásky

Z Wikipedii

Škoda lásky ([ˈʃkɔda] posłuchaj ^* wym. "szkoda laski", po czesku - "Szkoda miłości", czyli żal za utraconą miłością, znana w Polsce jako "Banda") - jeden z najbardziej znanych przebojów XX w. (w plebiscycie Czeskiego Radia w 2000), spopularyzowanych w wielu krajach w czasie II wojny światowej.

Spis treści

1 Historia
2 Oryginalny tekst Václava Zemana po czesku i polski przekład
3 Tytuły, pod którymi piosenka jest znana w innych językach
4 "Banda" i inne polskie wersje
5 Linki zewnętrzne

[edytuj] Historia

W 1927 czeski kompozytor Jaromír Vejvoda skomponował utwór instrumentalny, który nazwał „Modřanská polka" (wym. po czesku "Modrzanska polka"), której nazwa pochodni od miejscowości Modřany (wym. Modrzani), położonej niedaleko Zbrasławia (obecnie dzielnicy Pragi), gdzie mieszkał kompozytor.

W 1934 Václav Zeman do melodii "Modrzanskiej polki", napisał tekst "Škoda lásky". Utwór stał się szybko popularny za granicą. W 1938 niemiecki akordeonista Will Glahé zdobył złotą płytę za sprzedaż ponad miliona płyt niemieckiej wersji utworu pod nazwą "Rosamunde". Tuż przed wojną wykupił prawa do amerykańskiego rynku Shapiro Bernstein, a następnie wydał utwór pod nazwą Beer Barrel Polka. Do swojego repertuaru włączyli utwór m.in.: The Andrews Sisters, Orkiestra Glenna Millera, Benny Goodman, Billie Holiday, Frank Sinatra, Bobby Vinton, Willie Nelson i Luciano Pavarotti.

Podczas II wojny światowej piosenka została przetłumaczona na wiele języków i stała się popularna wśród żołnierzy na wielu frontach (np. czeski film "Szkoła podstawowa" 1991). W wielu krajach melodia ta stała się tak popularna, że uznano ją za melodię ludową, zapominając o autorze. Jako przykład popularności Škoda lásky można przytoczyć opinię Hansa Dietricha Genschera z 1980, który publicznie gotów był się założyć, że Rosamunde to ludowa melodia niemiecka.

[edytuj] Oryginalny tekst Václava Zemana po czesku i polski przekład

Škoda lásky

Kvetou růže, kdo ti za to může,
žádný už ti dneska nepomůže,
kvetou, zvadnou, lístečky z nich spadnou,
jako slzy moje na tu trávu chladnou.

Teče, voda, dokola se točí,
to si nelitoval modré oči,
já bych byla pro tebe jen žila,
že mou lásku zklameš, to jsem nemyslela.

refren:

Škoda lásky, kterou jsem tobě dala,
ty mé oči, dnes bych si vyplakala,
Moje mládí, uprchlo tak jako sen,
na všechno mi zbyla jenom,
v srdci mém vzpomínka jen.

Szkoda miłości - żal za utraconą miłością

Kwiecie róży, któż ci to uczynił?
Dziś już Tobie nic to nie pomoże,
Kwiaty zwiędną, listki z nich opadną,
Jak łzy moje na tę trawę zimną.

Ciecze woda, dookoła płynie,
Nie było litości dla błękitnych oczu,
Chciałabym żyć tylko dla Ciebie,
Że mą miłość złamiesz, nigdy nie myślałam.

refren:

Szkoda miłości, którą Tobie dałam,
Szkoda łez mych, które wypłakałam,
Moja młodość przeszła, tak, jak sen,
Na zawsze tylko mi zostało jeno,
W sercu mym wspomnienie to.

[edytuj] Tytuły, pod którymi piosenka jest znana w innych językach

angielski	Beer Barrel Polka [1] Roll out the Barrel Here comes the Navy [2]
niemiecki	Rosamunde [3] Böhmische Polka
francuski	Frida oum Papa
szwedzki	Ut i naturen Dags för en polka
duński	Hvor er min Kone
fiński	Tonttujen joulupolkka
węgierski	Sej-haj Rozi
włoski	Rosamunda
portugalski	Barril de Chopp
hiszpański	Polka del Barril El Barrilito
japoński	Beer Taru polka
polski	Banda My młodzi, my młodzi, nam bimber nie zaszkodzi...
łotewski	Labäkie gadi Pažärnieke un meitenes

[edytuj] "Banda" i inne polskie wersje

Piosenka biesiadna "Banda" zaczyna się od słów "Precz smutki niech zginą, Wspomnienia niechaj płyną..." (zob. tekst "Banda" w likach zewn.) do melodii "Modrzańskiej polki" sprzed 1939, prawdopodobnie (hipoteza) można przypisać Wiktorowi Budzyńskiemu (1906-1972), autorowi tekstów także do innych melodii Jaromíra Vejvody, pisanych dla Wesołej Lwowskiej Fali lub komuś z jej kręgów. W śpiewnikach funkcjonuje bez podanego autora.

Inna wersja - autor nieznany, zaczyna się od słów "My młodzi, nam bimber nie zaszkodzi...". Wersja popularna w czasie okupacji, wspomina o niej Roman Bratny w powieści "Kolumbowie. Rocznik 20" i Tadeusz Borowski w opowiadaniu "Pożegnanie z Marią". Obecnie funkcjonuje jako przyśpiewka weselna.